جزیره پنگوئن ها

داستان درباره‌ی کشیش «سن مائل» است که برای هدایت اقوام کافر راهی سفر می‌شود. در بین این سفرها به «جزیره پنگوئن‌ها» می‌رسد و ارشاد و هدایت آن‌ها را به عهده می‌گیرد. کشیش تعلیم انجیل را آغاز می‌کند و اولین مردم و قوم پنگوئن‌ها به وجود می‌آیند (که نمادی از مردم فرانسه است). فرانس داستان این قوم را تا آن-جا می‌کشاند که درگیر موضوعات مدرن و تمدن‌های جدید و مشکلات آن‌ها می‌شود. داستانی از خود انسان‌ها که قرار است اشتباهات تاریخی خود را بارها و بارها در یک چرخه‌ی معیوب تکرار کنند. فراس با زبان طنز و گاه گزنده‌ی خود یک لحظه از نقد دنیای جدید غافل نمی‌شود.

نظر خوانندگان در سراسر دنیا درباره کتاب جزیره پنگوئن‌ ها چیست؟

در ادامه نظر بعضی از خوانندگان که در سایت گودریدز دیدگاه خود را ثبت کرده بودند، با هم می‌خوانیم. خواننده‌ای با ستایش از کتاب آن را خیلی بیش‌تر از یک طنز معمولی توصیف کرده است و می‌نویسد: «چند روز در هتلی اقامت داشتم و این کتاب را در اتاقم پیدا کردم. خوشحال شدم و آن را برداشتم. می‌گفتند کتاب طنزی است، اما خیلی بهتر از آن بود. این یک طنز فرانسوی از شخصی بود که در اواخر قرن ۱۹ زندگی می‌کرد. کتاب حاوی پیام‌هایی از دین، سیاست، حقوق مالکیت، جنگ و غیره است. من عاشق این کتاب هستم. یکی از دلایل آن، نحوه‌ی نگارش کتاب است. شاید دلیلش فرانسوی بودن آن است. (مغز این افراد از نظر سیم‌پیچی متفاوت است!). همچنین کتاب، طنز بسیار ظریف و در عین حال اثربخشی دارد.» مخاطب دیگری با اشاره به این‌که علی‌رغم قدیمی بودن این کتاب اما کاملا در دنیای امروز کاربرد دارد، می‌نویسد: «وقتی این کتاب 100 ساله را می‌خواندم، شگفت‌زده شدم که چگونه تمام استدلال‌های کنونی در مورد سیاست، جامعه و نابرابریِ ثروت به‌سادگی همان بازیافتِ اندیشه‌های گذشته است. این کتاب خود تمثیلی از تاریخ بشریت است که از طریق داستان برخی از پنگوئن‌ها به طور ناخواسته توسط یک راهب غسل تعمید داده می‌شوند.» خواننده‌ای دیگر با تاکید بر روی جملات پایانی کتاب و این‌که باعث شده‌اند او کتاب را بیش‌تر دوست داشته باشد، می‌نویسد: «آناتول فرانس یکی از نویسندگان مورد علاقه من است. در «جزیره پنگوئن‌ها»، او تمدن بشری را مسخره می‌کند و از طریق ایجاد طنز، نژاد جدیدی از مردم پنگوئن‌ها را به وجود می‌آورد که توسط یک کشیش تعمید داده شده‌اند. بسیاری از تمسخر‌های زیرکانه‌ی او هنوز هم درست هستند و فرانس می‌داند چگونه یک کتاب را به پایان برساند.»

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

در مقدمه، محمد قاضی، مترجم، ‌به ذکر آشنایی جالب خود با این کتاب می‌پردازد: «خوب به یاد دارم هنگامی که نخستین بار نام کتاب «جزیره پنگوئن‌ها» را شنیدم گمان بردم که حاصل تحقیقات پژوهنده‌ای است درباره‌ی این پرندگانِ جالبِ قُطبی و کتابی است در حدود زنبور عسل و موریانه‌ها اثر موریس مترلینگ، و چون مقدمه‌ی آن را خواندم تصور کردم که هدف آناتول فرانس نوشتن تاریخ گونه‌ای بوده است درباره‌ی رویدادهای زندگی گروهی خاص با روشی ابتکاری و نو، اما وقتی که برگی چند از متن کتاب را به دقت مطالعه کردم، نادرستی پندارهای پیشینم آشکار شد و دانستم که این کتاب اگر چه تاریخ است، تاریخ قومی خاص نیست، بلکه روح راستین تاریخ بشر است. گفتم «روح تاریخ»، چرا که تاریخ همانند موجود زنده‌ای است که حوادث تلخ و شیرین گیتی کالبد آن را تشکیل می‌دهند، اما «روح» آن مجموعه علت‌های حقیقی و پیوندهای ناآشکاری است که اساس پیشامدهای روزگار را به وجود می‌آورد و درک آن کاری آسان نیست. بنابراین اگر به کتاب‌های تاریخ بنگریم اغلب چیزی جز نقل کشمکش‌های پادشاهان و توطئه‌های آنان نیست که البته آن هم در بسیاری از موارد به اصطلاح قلم در دست دوست یا دشمن بوده و حقایق امور در پرده‌ای از منافع شخصی یا اغراض حیوانی به کلی ناشناخته مانده و یا تحریف شده است.»

درباره نویسنده کتاب جزیره پنگوئن‌ ها

آناتول فرانس (Anatole France) (1844 - 1924)، شاعر، روزنامه‌نگار و داستان‌نویس و منتقد فرانسوی بود. او در پاریس متولد شد و در شهری در مرکز فرانسه درگذشت. او رمان‌نویس موفقی بود و چندین کتاب از او پرفروش شد. او در زمان خود مَرد ایده‌آلِ ادبیاتِ فرانسه محسوب می‌شد. او جایزه‌ی آکادمی فرانسه را دریافت کرده است و همچنین برنده‌ی جایزه نوبل ادبیات در سال 1921 است. او نوبل ادبیات را به خاطر دستاوردهای درخشان ادبی خود، که از نظر اصالت زبانی در سبک، همدلیِ عمیقِ انسانی، خُلق و خوی واقعی فرانسوی، نمونه بود، به دست آورد. از کتاب‌های دیگر او می‌توان به «عصیان فرشتگان»، «تائیس» و «خدایان تشنه‌اند» اشاره کرد. 
برای مشاهده ۸ تا از بهترین کتاب های طنز ایرانی برای نوجوانان می توانید به بلاگ بوک لند مراجعه کرده یا از محصولات مرتبط دیگر در صفحه خرید رمان نیز بازدید فرمایید.