زنان تشنه قدرت
رمان «زنان تشنهٔ قدرت» نوشته‌ی نویسنده‌ی بلژیکی، برنار کی‌رینی، جهان متفاوتی را روایت می‌کند که در آن، بخشی از اروپایِ مدرن پس از وقوع انقلابی در سال ۱۹۷۰ تحت حاکمیت زنان و رهبری اینگرید و سپس دخترش ژودیت قرار می‌گیرد؛ رهبرانی که خود را «شبان» می‌نامند. این دولت جدید تنها‌ترین سرزمین اروپاست، دروازه‌های آن به‌روی جهانیان بسته است و مردان جایگاه و مقامی در آن ندارند، و تنها اخباری از وقایع این امپراتوری به بیرون درز پیدا می‌کند که مورد تأیید و صلاحدید قانونگذاران باشد.
حالا پس از سال‌ها سرانجام مردِ خبرنگاری به‌همراه گروهی از روشنفکران فرانسوی اجازه‌ی ورود به این جهان ممنوعه را پیدا می‌کند و خواننده پابه‌پای آنها دنیای جدید این سرزمین مرموز را کشف می‌کند.
برنار کی‌رینی که در حرفه‌ی خود متأثر از سبک روایتیِ نویسنده‌ی فرانسوی، مارسل امه است، در اولین رمان بلند خود نیز فضایی خیالی در قلب جهانی واقع‌گرا خلق می‌کند و با قلمی مبتکر و کنایه‌هایی گزنده آن را به‌باد انتقاد می‌گیرد.
در جهان این داستان، لانگلوئا، خبرنگار فرانسوی که به‌همراه همسفرانش، وارد سرزمین تحت فرمان زنان می‌شود، خیلی زود درمی‌یابد آنچه از این سرزمین شنیده و می‌دانسته، تنها اخباری بوده‌اند که حکمرانان اجازه‌ی افشای آنها را به بیرون از جهان خود داده‌اند. رفته رفته این گروه فرانسوی که مجذوب این حکومت زنانه و مشتاق دیدار از چهره‌ی حقیقی آن هستند، خود را در محاصره‌ی سربازان امپراتوریِ شبان می‌یابند که آنها را در حبابی حبس کرده‌اند و همچون اسیرانی از نقطه‌ای به نقطه‌ی دیگر بُرده و واقعیت این سرزمین را از مهمانان سردرگم خود پنهان می‌کنند.
کی‌رینی، موازی با روایت لانگلوئا، راویِ دیگری را به ما معرفی می‌کند؛ آسترید، زنی بلژیکی که ما دفتر خاطراتش را با او مرور می‌کنیم. او همان سرباز وفاداریست که رفته رفته با واقعیت هولناک آرمان‌شهرِ خیالی‌اش آشنا می‌شود.
در «زنان تشنه‌ی قدرت» اشاره‌ی مستقیمی به هیچکدام از سیاستمداران جهان ما نمی‌شود، اما رفتارهای گاه مضحک و گاه خصمانه‌ی قدرتمندانِ امپراتوری جدید آینه‌ای تمام‌نما از تمامی دیکتاتورهای جهان ماست؛ در صفحه‌ای چائوشسکوی رومانی، در جایی مائوی چین و در بخشی دیگر دیکتاتور آشنای دیگری برای ما تداعی می‌شود.
این رمان، به هیچ‌عنوان اثری ضدزن قلمداد نمی‌شود. کی‌رینی تنها تلاش می‌کند با خلق جهان خیالی خود به ما نشان دهد، اگر طبقه‌ی مبارز و رنج‌دیده بر مستبدان زمانه‌ی خود پیروز شوند، بدون داشتن بینشی درست، سرانجام بهتری از رهبرانی که رو در روی آنان ایستادند، نخواهند داشت. این رمان به ما یادآوری می‌کند، اگر رنج‌های مبارزه تبدیل به عقده‌های آینده شود، تنها حکومتی شوم از پسِ حکومت شوم دیگری متولد می‌شود.
«زنان تشنه‌ی قدرت» نه رمانی مردانه و نه داستانی زنانه است، بلکه اثری انسانیست. داستانی صریح و گزنده که خواننده‌ی خود را مسحور جهان آشنای خود می‌کند.
درباره ترجمه کتاب زنان تشنه قدرت
• این رمان تا به امروز متأسفانه به زبان انگلیسی ترجمه نشده است.
• در سال ۱۴۰۱، انتشارات فرهنگ نشر نو، این کتاب را با عنوان «زنان تشنهٔ قدرت» با ترجمه‌ی روانِ ابوالفضل الله‌دادی منتشر کرد.
امتیاز کتاب زنان تشنه قدرت در گودریدز
• تعداد نظرات: ۸
• تعداد امتیازدهی: ۳۰
• میانگین امتیاز (از ۵): ۳
نقل‌قول‌های کوتاه و جذاب از کتاب زنان تشنه قدرت
- «این وضعیت جرقه‌ی قصه‌ای را در ذهنم می‌زند: داستان کشوری که هرچه در آن نوشته می‌شود، یا پادشاه نویسنده‌اش است یا راجع به پادشاه است.»
- «با او (ژودیت، شبانِ دولت جدید) همه‌چیز همین‌طوری پیش می‌رود: مانع را در سطح قوزک پاهایش قرار داده، آن‌وقت خوشحال است از اینکه به‌آسانی از روی آن می‌پرد و می‌گویند قهرمان پرش ارتفاع است.»
نظر خوانندگان در سراسر دنیا درباره کتاب زنان تشنه قدرت چیست؟
ژان، از کاربران وبسایت آمازون در توصیف رمان «زنان تشنه‌ی قدرت» نوشته است:
«به‌طور خلاصه باید بگویم خواندن این رمان تجربه‌ای لذت‌بخش بود. علاوه بر لذت بردن از کنایه‌های طنازانه‌ی نویسنده دربارهٔ قضاوت‌ها و رفتارهای جامعه‌ی روشنفکر فرانسوی، از اشاره‌های غیرمستقیم به حکومت‌های دیکتاتوری افرادی چون هیتلر، استالین و یا فضای خفقان‌آور دیکتاتوری کمبوجیه نیز لذت بردم. احیای درخشان سیستمی بیمار که در نهایت به سقوط آن دیکتاتوری ختم خواهد شد. خواندن این کتاب را پیشنهاد می‌کنم.»
همینطور هوتن از خوانندگان وبسایت گودریدز، در بخشی از معرفی خود به چنین ویژگی‌هایی از این رمان اشاره کرده است:
«یک ۱۹۸۴ با زمینه‌ای فمینیستی. کی‌رینی با زنانه کردن بستر داستان، خصلت‌های یکسان توتالیتاریسم را مستقل از محیط و جنسیت نقد می‌کند. یادآوری می‌کنم که رمان، زن‌ستیز نیست.»
جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند
ارزش‌گذاری‌های جنسی و مردسالار از کهن‌ترین روش‌های تفرقه‌افکنی و نفرت‌پراکنی در جوامع متعصب و مستبد است.
کی‌رینی در رمان خود، به صورت کنایه‌آمیزی شرایط را بالعکس می‌کند. حالا ما با زنانی روبه‌رو هستیم که خود را برتر می‌پندارند. او ماهرانه، با نشان دادن تفکرات افراط‌گرا ما را با مفهوم درست فمینیسم آشنا می‌کند؛ اینکه بحث بر سر برتری نیست، هیچکدام برتر از دیگری نیستند، بلکه تلاش برای ایجاد برابری است:
در قسمتی از رمان، گروه بازدیدکنندگان فرانسوی از چند کارخانه بازدید می‌کنند. می‌خوانیم:
«لانگلوئا پرسید چرا کارکنان منحصراً زن هستند. گراس پاسخ داد که برای بهبود تولید. لانگلوئا متوجه منظورش نشد و زن توضیح داد که مشهور است – علم این موضوع را اثبات کرده – که بهره‌وریِ کارخانه‌های مختلط ۲۵ درصد پایین‌تر است و برای همین از فردای انقلاب، تفکیک جنسیتی در کارگاه‌ها و سپس مستقیماً در کارخانه‌ها انجام شده تا مرد و زن در طی کار چشمشان به‌هم نیفتد.
بوردو پرسید: پس اگر درست متوجه حرفتان شده باشم، یعنی کارخانه‌های مردانه هم دارید؟
- بله. به ازای هر کارخانه‌ی زنانه، یک کارخانه‌ی مردانه داریم که معادل آن است.
- پس کارخانه‌ای هم هست که هیچ زنی در آن کار نمی‌کند؟
- بله. البته قطعاً به‌جز سرکارگرها.
- سرکارگرها؟
- بله.
- آنها زن هستند؟
- البته. اگر دویست مرد را به حال خودشان رها کنید. بدون اینکه زنی باشد که مدیریتشان کند می‌دانید چه بلبشویی می‌شود؟!
فرانسوی‌ها متفکرانه این عقیده را سبک‌سنگین کردند.
گولد پرسید: پس سرکارگرهای اینجا کجا هستند؟
ظاهر دستپاچه‌ی گراس.
- خب، اینجا به سرکارگر نیاز ندارد! همه زن هستیم و همه‌چیز بی‌مشکل پیش می‌رود!»
درباره‌ی نویسنده کتاب زنان تشنه قدرت
برنارد کی‌رینی، داستان‌نویس، منتقد ادبی و حقوق‌دان، در ۲۷ ژانویه‌ی ۱۹۷۸ در بلژیک متولد شد. کی‌رینی که دانش‌آموخته‌ی حقوق است، علاوه‌بر خلق داستانهای کوتاه و رمان، به تدریس حقوق در دانشگاه بورگاندی و همینطور مقاله‌نویسی برای مجله‌های فرهنگی Chronic'art و Magazine Littéraire مشغول است.
اولین اثر ادبی این نویسنده، مجموعه‌‌ای از داستانهای کوتاه است که با عناوینِ «تشویشِ نخستین سوگند» و «قصه‌های گوشتخوار» بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ منتشر شدند؛ آثاری فانتزی و معمایی، با روایتی ماهرانه که جهان داستان‌ها و لحن نویسندگانی چون بورخس را یادآوری می‌کنند.
کی‌رینی اولین رمان خود، «زنان تشنه‌ی قدرت» را در سال ۲۰۱۰ منتشر کرد. اثری انتقادی نسبت به چپ سیاست‌های بلژیک مدرن که از همان ابتدا با تحسین منتقدان و استقبال خوانندگانش مواجه شد. نه تنها در این اثر، بلکه در تمامی آثارش، کی‌رینی همواره نقادانه و تیزبین، جوامع بشری و سیاست‌های رفتاری و چهارچوب‌های اخلاقی آنها را موشکافانه تحلیل می‌کند و باورهای خواننده‌ی خود را به همراه قهرمانانش به چالش می‌کشد.
آخرین اثر این نویسنده در سال ۲۰۱۳ بنام «آقای اسپلین» منتشر شد، رمانی که شرح زندگیِ شاعر سمبولیست فرانسوی هنری دو رگنیه است؛ اثری با حال و هوای شاعرانه که در عین وفاداری به تاریخ، لحنی داستان‌گونه به‌همراه کنایه‌های طناز ادبی دارد.
برنارد کی‌رینی تا به امروز موفق به نامزدی و کسب جوایز ادبی متعددی شده است که از جمله‌ی آنها می‌توان به کسب جایزه‌ی بزرگ Grand Prix de l'Imaginaire - بزرگترین جایزه‌ی ادبیات علمی و تخیلی در فرانسه - برای مجموعه داستانِ «کلکسیونِ اعلاء» به‌عنوان بهترین داستان تخیلی فرانسوی زبان در سال ۲۰۱۳ اشاره کرد.
نقد رسانه‌ها، افراد مشهور و منتقدین درباره کتاب زنان تشنه قدرت
انتشارات Éditions du Seuil، که از قدیمی‌ترین دفترهای انتشاراتی فرانسوی است، این رمان را در وبسایت خود با چنین توصیفاتی معرفی کرده است:
«برنارد کی‌رینی در داستان پر رمز و راز خود، با قلم کنایه‌آمیز و کوبنده‌اش، خواننده‌ی خود را به تأمل دربارهٔ افراط در تعصب و قدرت مطلق دعوت می‌کند.»
درباره خرید کتاب زنان تشنه قدرت
اگر اولین باری است که از بوک لند خرید می‌کنید می‌توانید کتاب زنان تشنهٔ قدرت را با ۲۵ درصد تخفیف تهیه کنید. برای آشنایی با شیوه خرید آنلاین کتاب می‌توانید راهنمای خرید را مطالعه کنید.
کتاب‌های پیشنهادی
