کتاب «داستان کوتاه در ایران 1: داستانهای رئالیستی و ناتورالیستی» نوشتهی حسین پاینده است و نشر نیلوفر آن را منتشر کرده است. حسین پاینده در کتاب «داستان کوتاه در ایران 1: داستانهای رئالیستی و ناتورالیستی» با توجه به ضرورت شناخت شالودههای نظری داستان کوتاه به عنوان پیش شرط نقد، هم نظریههای این ژانر را معرفی کرده و هم کاربرد آن نظریهها را در نقد عملی برگزیدهای از برترین داستانهای کوتاه ایران نشان داده است. این کتاب برای کسانی که به نظریات داستاننویسی و نقد داستان علاقه دارند مناسب است.
کتاب «داستان کوتاه در ایران 1: داستانهای رئالیستی و ناتورالیستی» نوشتهی حسین پاینده است و نشر نیلوفر آن را منتشر کرده است. حسین پاینده در کتاب «داستان کوتاه در ایران 1: داستانهای رئالیستی و ناتورالیستی» با توجه به ضرورت شناخت شالودههای نظری داستان کوتاه به عنوان پیش شرط نقد، هم نظریههای این ژانر را معرفی کرده و هم کاربرد آن نظریهها را در نقد عملی برگزیدهای از برترین داستانهای کوتاه ایران نشان داده است. این کتاب برای کسانی که به نظریات داستاننویسی و نقد داستان علاقه دارند مناسب است.
اینکه داستانهای کوتاه رئالیستی و ناتورالیستی چگونه داستانهایی هستند و چه ویژگیهایی دارند و بر پایه کدام مبانی نظری میتوان به نقد آنها پرداخت، از مسائلی است که حسین پاینده در جلد اول این کتاب به آنها پرداخته است. در این کتاب، به توصیف مفاهیم، سبکها، نقدهای مفصل در باب داستانهای شاخص، تحولات محتوایی و تکنیکی در داستانهای ایرانی و... پرداخته شده است. کتاب شامل مقدمه و شش فصل است با عنوانهای: «داستان کوتاه رئالیستی در ایران»، «نمونهای از یک داستان غیررئالیستی و تحلیل آن»، «نقد چند داستان رئالیستی نمونه» و... همچنین، «مرد» نوشتهی محمود دولتآبادی، «شهر کوچک ما» نوشتهی احمد محمود، «عروسکِ فروشی» نوشتهی صادق چوبک، «اجارهخانه» نوشتهی بزرگ علوی، «سبزِ مُورد» نوشتهی شهلا پروینروح و «چهارراه» نوشتهی هوشنگ مرادی کرمانی از جمله داستانهایی هستند که در این کتاب مورد نقد واقع شدهاند.
جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند
«در میان همه ی عکس هایی که از صادق چوبک باقی مانده اند، قطعه عکس بی نظیری وجود دارد که می توان استدلال کرد که نه فقط شخص چوبک، بلکه همچنین به طرزی عالی سبک و سیاق ناتورالیستی داستان نویسی او را نشان می دهد. در این عکس چوبک را می بینیم که با چهره ای فکور و موهایی ژولیده دوربینی را در دست گرفته و با چشمانی متالم و حاکی از ژرف اندیشی، تیزبینانه به نقطه ای خارج از فریم (قاب تصویر) خیره شده است. چند نکته ی مهم را در خصوص این عکس می توان ذکر کرد و همه ی این ملاحظات حکم پیش درآمدی را دارند برای نقد داستان "عروسک فروشی". نخست اینکه عکس مورد نظر ما، سیاه و سفید است و نه رنگی. چه تفاوتی است بین دو عکس، یکی سیاه وسفید و دیگری رنگی، که هر دو از یک منظره یا یک آدم یا یک شی برداشته شده اند؟ تفاوت دو عکس فرضی ما در تاثیرهای مختلفی است که در چشم بیننده باقی می گذارند. عکس رنگی، چشم را باتنوعی از رنگ ها می نوازد و به اصطلاح "پرملات" یا خوش آب و رنگ است و لذا سوژه ی عکس را ثانوی می کند و در عوض توجه بیننده را به غنا یا درخشش رنگ معطوف می سازد.»
درباره نویسنده
حسین پاینده نویسنده، مترجم و منتقد ادبی در سال ۱۳۴۱ متولد شده است. او مدرک کارشناسی خود در رشتهی ادبیات انگلیسی را از دانشگاه علامه طباطبائی و ارشدش را نیز در همین رشته و در دانشگاه تهران دریافت کرده است. او همچنین مدرک دکترای خود را نیز در رشتهی نظریه و نقد ادبی از دانشگاه ساسکس واقع در انگلستان دریافت کرده است. پاینده در حوزهی نقد ادبی از تأثیرگذارترین شخصیتهای ادبیات معاصر محسوب میشود و آثار مهم و ارزشمندی در این حوزه تالیف و ترجمه کرده است. او در سال 1386 جایزه کتاب فصل جمهوری اسلامی ایران و در سالهای 1393 و 1398 جایزه ادبی جلال آلاحمد را به خود اختصاص داد. همچنین در سال 1398 جایزه کتاب سال دانشگاهی را دریافت کرد و به عنوان پژوهشگر برگزیدهی سال انتخاب شد.