برگ اضافی/ یادداشت هایی از شرق تا غرب

بهترین معرفی برای کتاب «برگ اضافی» از زبان خود نویسنده است که می‌گوید: «استقبال از دو کتاب «مارک و پلو» و «مارک دو پلو» بزرگترین انگیزه‌ای بود که باعث شد در این لحظه این کتاب را در دست داشته باشید. «برگ اضافی» بر خلاف دو کتاب پیشین، گزارش‌هایی کامل از سفر به کشورهای مختلف نیست بلکه یادداشت‌های پراکنده‌ای‌ست از مشاهدات و خاطراتم از این سو و آن سوی جهان. اگر تصور می‌کنید با خواندن این کتاب می‌توانید اطلاعات کافی و وافی درباره‌ی این کشورها به دست بیاورید سخت در اشتباهید. این کتاب فقط خاطره‌نگاری‌هایی‌ست از یک آدم دیوانه‌ی سفر که هیچ چیز را به اندازه‌ی تجربه‌های منحصر به فرد در گوشه و کنار جهان دوست ندارد.»

نظر خوانندگان در سراسر دنیا درباره کتاب برگ اضافی چیست؟

الهه در مورد این کتاب در سایت فیدیبو نوشته است: «اگر اهل سفر هستید و دلتون میخواد از فرهنگ‌ها، غذاها، طرز فکر مردم کشورها و ... اطلاعاتی کسب کنید، این کتاب عالیه، چون با زبانی ساده و جذاب، خاطراتی واقعی رو شرح میده.»

الیسا نیز در مورد کتاب می‌گوید: «قلم منصور ضابطیان بی‌نظیره و این کتاب هم مثل دو کتاب قبلی که در مورد سفر بود، من رو جذب خودش کرد و لذت بردم»

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

در پاراگرافی که کتاب با آن آغاز می‌شود می‌خوانیم: «این یک پرسش همیشگی از من است که کجا برویم؟ کسانی که برای نخستین بار می‌خواهند سفری برون مرزی را تجربه کنند همیشه سردرگم‌اند که کجا را برای نخستین مقصد انتخاب کنند. اغلب آنها تلقی عملی از فضای بیرون از کشور ندارند و عمدتاً راه و رسم سفر کردن و به ویژه ارزان سفر کردن را هم نمی‌دانند، مضاف بر اینکه همیشه این پرسش بیشتر از سوی جوان‌ترهایی مطرح شده که توان مالی خیلی زیادی هم ندارند و از سوی دیگر گرفتن ویزای کشورهای اروپایی نیز برایشان یا امکان‌پذیر نیست یا دست کم بسیار پردردسر است. انتخاب‌هایی که پیش روی آنهاست محدود می‌شود به چند کشور همسایه یعنی امارات متحده‌ی ،عربی، ترکیه، ارمنستان، گرجستان، آذربایجان و کمی دورتر هند و مالزی. من معمولاً امارات را به آنها توصیه نمی‌کنم. چون با رفتن به امارات یک نمونه‌ی قلابی از مدرنیته را می‌بینند که در بسیاری از جاها فقر و تبعیض نژادی را در خود پنهان کرده است. اگرچه ممکن است در دبی سه چهار روزی را بشود خوش گذراند و در مراکز خرید دلی از عزا درآورد اما مسافر عاشق کشف مرزهای نو، عملاً چیز دندان‌گیری عایدش نخواهد شد. ارمنستان و آذربایجان هم تکلیف‌شان معلوم است چون به هیچ وجه نمی‌توانند انتخاب مناسبی باشند برای کسی که بودجه و زمان محدودی دارد و می‌خواهد هم در فضایی جدید قرار بگیرد و هم تجربه های نویی را از سر بگذراند. مالزی هم با اختلاف کمی از شرایط دبی پیروی می‌کند. گرچه به‌هرحال نشانه‌های فرهنگی هم در دل خود دارد. در مورد گرجستان نمی‌توانم اظهار نظر کنم چون آنجا را ندیده‌ام و در مورد هند به دلیل شلوغی، کثیفی و ترافیک برای سفر اول ممکن است دل آدم را بزند.»

در پاراگرافی از کتاب که در مورد هاستال‌ است، می‌خوانیم: «هاستل‌های زیادی را در جاهای مختلف دنیا امتحان کرده‌ام. هاستل‌ها هتل‌های ارزان‌قیمت اشتراکی هستند که به مسافران‌شان فقط یک تخت و یک کمد می‌دهند و آنها در اتاقی در کنار دیگر مسافران اقامت می‌کنند. گرچه در بعضی‌ هاستل‌ها نظیر آنچه در سائوپائولو تجربه کردم، اتاق‌های تک‌نفره هم هست، اما لطف هاستل‌ها بیشتر به کنار هم بودن آدم‌هاست و اینکه می‌توانند از هم بیاموزند و با هم دوست شوند. هاستل‌ها گاه خیلی دِمُده و قدیمی‌اند، مثل اولین هاستلی‌ که در سفرهایم در بارسلون رفتم یا بسیار مدرن و پیشرفته نظیر هاستلی که در زاگرب در آن اقامت داشتم. اما این یکی در استکهلم از همه هاستل‌هایی که رفته‌ام هیجان‌انگیزتر است.»

درباره نویسنده کتاب برگ اضافی

منصور ضابطیان متولد ۷ آذر ۱۳۴۹ در تهران است. او روزنامه‌نگار، کارگردان، مجری رادیو و تلویزیون، پادکست‌ساز، سفرنامه‌نویس و تهیه‌کننده ایرانی است. ضابطیان در سال ۱۳۶۹ کاردانی رشته علوم آزمایشگاهی را در دانشگاه علوم پزشکی گیلان به پایان رساند و پس از چند سال رشته تحصیلی خود را تغییر داد و رشته سینما را در دانشگاه ادامه داد.

منصور ضابطیان توانایی خود را در نویسندگی نیز ثابت کرده است. کتاب‌های او اغلب در سبک سفرنامه بوده و حاصل مسافرت،های او به نقاط مختلف دنیا است. ضابطیان با قلم خوبی که دارد توانسته تجربیات خود را از سفرهای مختلفی که داشته با مخاطب به اشتراک بگذارد.