آشغال مرد

آینه‌ای که قبلا در وضعیتی ایده‌آل قرار داشته و آسمان، جهان و روح انسان را باز می‌تابانده است. آن‌گاه انفجاری رخ می‌دهد که نه خبر از زمانش داریم و نه دلیلش را می‌دانیم. تکه‌هایی که اکنون در اختیار ماست، بدون شک متعلق به همان ماده اولیه‌اند و همین تعلق به ماده اولیه است که وحدت، عطر و بو و هویت آن‌ها را می‌سازد. بقیه بازی از تلاش برای بازسازی این شی آغازیت تشکیل شده است. هرچند چنین کاری غیرممکن است، زیرا هیچ‌کس تابه‌حال آینه نخستین را ندیده و از چگونگی آن با خبر نیست. حتی شاید بعضی تکه‌ها گم شده باشند... . به هر ترتیب، این ماجرا بازی جذابی است، زیرا هربار که قطعاتی را که در دست داریم گرد هم می‌آوریم، چیزی از آن‌ها می‌سازیم...آینه‌ای که کامل نیست، اما بسیار چیزها را در خود بازمی‌نمایاند...این بازی پایان ندارد زیرا با بازیگران تآتر اجازه می‌دهد، هربار داستانی دیگر و آینه‌ای دیگر پیدا کنند...نویسنده با تک‌گویی‌ها که ما را به ساختن یک مجموعه فرا می‌خوانند، تنها یک اجبار پیش روی کارگردان قرار می‌دهد: اختیار مطلق.