ایدئولوژی زیبایی شناسی

آن‌چه به روایت ایگلتون قوث و فوریت می‌بخشد، فهم این نکته است که نظریه‌های هنر متفکران عصر مدرن در حقیقت گره‌گاه مهمترین مسائل انسانی و تاریخی این دوره‌ی پرتلاطم است. به این ترتیب، روایت ایگلتون از تاریخ زیبایی‌شناسی مدرن به جای آن‌‌که صرفا مروری بر ((دیدگاه‌های مختلف متفکران درباره‌ی هنر))باشد، با در نظر داشتن پیوندهای زیبایی‌شناسی، اخلاق، و سیاست، درکی عمیق از علت آن حس ضرورت،معنا و اهمیتی را به ما می‌بخشدکه در عصر مدرن با ایده‌ی هنر،اثر هنری،و ((تجربه‌ی زیبایی شناختی)) همراه گشته است.

ایگلتون در چهارده فصل کتاب به ترتیب به متفکران انگلیسی،کانت، شیلر، فیشته ،شلینگ، هگل، شوپنهاور، کیرکه‌گارد، مارکس،نیچه،فروید، هایدگر، بنیامین، و آدورنو می‌پردازد، و در فصل آخر نیز ضمن پرداختن به فضای پست مدرنیستی دهه‌های آخر سده‌‌ی بیستم و طرح دیدگاه‌های متفکرانی چون فوکو، لیوتار، و هابرماس، جمع‌بندی خود از بحث را ارائه می‌دهد.