قصه ها از کجا می آیند

کتاب «قصه‌ها از کجا می‌آیند: از فیلمنامه‌نویسی و زندگی» نوشته‌ی اصغر عبداللهی را نشر اطراف منتشر کرده است. کتاب «قصه‌ها از کجا می‌آیند: از فیلمنامه‌نویسی و زندگی» اثر اصغر عبدالهی اولین کتاب از مجموعه‌‌ی تجربه‌ی‌ نوشتن است و مسیر نویسنده ‌شدن را در تجربه‌ی‌ نوشتن جست‌وجو می‌کند، چون به نظر می‌رسد از دل تجربه‌ها و در خلال نوشتن است که نوشتن را یاد می‌گیریم. این کتاب به تعبیر نویسنده‌ی آن، تجربه‌های شخصی و خاطرات خام نویسنده است، و به عبارتی از کشف نوشتن در حین نوشتن می‌گوید. این کتاب برای دوستداران نویسندگی و فیلم‌نامه‌نویسی مناسب است.
اصغر عبدالهی یکی از فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ایران است که فیلم‌نامه‌ی آثاری همچون خانه خلوت، مهاجران، خواهران غریب، غریبانه، مرسدس، به خاطر هانیه و... به قلم اوست. عبدالهی که سالیان دراز در زمینه‌ی فیلم‌نامه‌نویسی کار کرده، در این کتاب، حاصل تجربه‌های خود را با دوستداران نویسندگی در میان گذاشته است. چنانکه خودش نیز تأکید دارد مطالبی که در کتاب آمده، مباحث آکادمیک و تئوریک نیست. بلکه تجربه‌های شخصی نویسنده در مقام فیلمنامه‌نویس است. 
جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند
«نیم قرن پیش به ما می‌گفتند از خودتان، از دوروبر خودتان و از مادربزرگ-پدربزرگ خودتان شروع کنید و ما که نویسنده‌ی جوانِ آن سال‌ها بودیم را به دست حوادث بعدی می‌سپردند. ما اگر مادربزرگ-پدربزرگ داشتیم، چند مدتی به ایشان خیره می‌ماندیم بلکه ایده از کلمات یا از خاطرات ایشان نمایان بشود. من کلاً فقط یک پدربزرگ داشتم که معمولاً در دسترس نبود. بنابراین این رهنمود مطلقاً به درد من نمی‌خورد. دوروبر هم چیزی نبود که ایده توش باشد، ایده‌ای که به من (نویسنده‌ی جوان) انگیزه‌ای برای نوشتن داستان بدهد. به طرز شگفت‌انگیزی آن سال‌ها دوروبر ما خالی از ایده بود. خاصه که هنوز به سن عشق و سیاست نرسیده، می‌خواستم داستان بنویسم و وقتی ایده‌ای برای نوشتن نیست، چه انگیزه‌ای برای نوشتن هست؟ اما شور و شوق کتبی کردن درونیات نامعلوم، دست از سر و سرنوشت آدمیزادی که می‌خواهد نویسنده شود برنمی‌دارد؛ از قطعات ادبی کوتاه و شعرگونه، نوشتن خاطرات یا کپی‌کردن داستانی که خوانده است، شروع می‌شود.»
درباره نویسنده 
اصغر عبداللهی سال ۱۳۳۴ در شهر آبادان متولد شد. او دانشجوی نمایش‌نامه‌نویسی در دانشکده‌ی هنرهای دراماتیک بود ولی پایان‌نامه‌اش را ارائه نکرد و تحصیلاتش را ناتمام رها کرد. عبداللهی یک‌بار برنده‌ی سیمرغ بلورین جشنواره‌ی فیلم فجر (برای نوشتن فیلم‌نامه‌ی فیلم خانه خلوت) و دو بار نامزد دریافت آن شد. او در سال ۱۳۹۹ و پس از چند سال مبارزه با سرطان درگذشت.