طاعون‏

داستان کتاب طاعون در قرن بیستم و در شهری ساحلی در آفریقای شمالی به نام «اوران» جریان دارد؛ شهری که دچار یک بیماری همه‌گیر مرگبار شده است. شیوع این بیماری موجب ترس ساکنان شهر شده است و با قرنطینه سراسری، انزوا و وحشت پیکره شخصیت‌های کتاب را فرا می‌گیرد؛ شخصیت‌هایی که هر کدام به شیوه خود تلاش می‌کنند با این موضوع کنار بیایند. عده‌ای سرنوشت خود یعنی مرگ را می‌پذیرند، تعداد دیگری به دنبال مقصر می‌گردند و گروهی هم مانند دکتر ریو با ترس مبارزه می‌کنند. شما می‌توانید ادامه داستان را در کتاب طاعون دنبال کنید.

نظر خوانندگان در سراسر دنیا درباره کتاب طاعون چیست؟

بندیکت گادفری، یکی از خوانندگان انگلیسی زبان کتاب از بریتانیا، این نظر را داده است: «اگر نمی‌دانید که سبک اگزیستانسیالیسم چیست، کافی است این کتاب را بخوانید و آن را با جهان پیرامون‌مان، زمانی که درگیر کرونا است، پیوند بزنید. کتاب از منظر روانشناسی بسیار ماهرانه عمل کرده است. شخصیت‌ها باورپذیر هستند و با آن‌ها احساس هم‌ذات‌پنداری می‌کنید. مکان و زمانی که رمان در آن جریان دارد، بسیار بکر و جالب است. چنین چیزی را پیش از این ندیده بودم. با وجود آنکه حدود 80 سال از نوشتن کتاب می‌گذرد، مطالب آن تازگی دارند و تازه در دوران کرونا بود که توانستم به درک کامل این رمان برسم. این کتاب مانند گنج پنهان است که شما را وادار به تفکر عمیق می‌کند. خواندن رمان طاعون به همه‌گان توصیه می‌شود.»

«اولین کتابی که از آلبر کامو خواندم شاهکار بی‌نظیرش یعنی بیگانه بود. بعد از آن با تجربه خوبی که از بیگانه داشتم، شروع به خواندن طاعون کردم. ایده‌ی داستان کتاب فوق‌العاده است.لعاد ماجرای آن درباره‌ی یک شهر آرام با مردم عادی است که زندگی‌شان با شیوع طاعون، تبدیل به جهنم می‌شود. داستان که درباره‌ی مرده ها، زنده‌ها، یاس‌ها و امیدها است و در طول آن با این موارد روبه‌رو می‌شوید: خنده و شادی‌هایی که تبدیل به گریه و زاری می‌شدند، دورهمی‌هایی که منحل می‎‌شدند، عشق‌هایی که فراموش می‌شدند، باورهایی که به وجود می‌آمدند و اعتقاداتی که نابود می‌شدند. کتاب طاعون، جزئیات بی‌نظیر و زیبایی دارد و کاملا مشخص بوده که روی تک تک دیالوگ‌ها کار شده است. اگر به مطالعه داستان‌هایی که روند کندی دارند اما بسیار مفصل هستند علاقه دارید، از خواندن این رمان لذت می‌برید.» این نظر مسعود ایران‌نژاد، یکی از خوانندگان کتاب، بوده است.

سارا، یکی از خوانندگان کتاب از ایالات متحده آمریکا، نظر خود را درباره‌ی رمان طاعون این گونه بیان کرده است: «از اتمام مطالعه کتاب، چند هفته می‌گذرد اما مطالب آن هنوز ملکه ذهن من هستند. این کتاب می‌تواند به کسانی که در موقعیتی مشابه گرفتار شده‌اند، یعنی در انزوا یا قرنطینه هستند، کمک کند و به آن‌ها امید بدهد که شرایط دوباره نرمال خواهد شد اما برای رسیدن به آن باید روزهای سخت خود را پشت سر بگذارند. نکته جالب برای من، رویکرد متفاوت شخصیت‌های کتاب در برابر طاعون است. عده‌ای تسلیم شدند و دست به خودکشی زدند، عده‌ای به خدا و یک قدرت برتر الهی ایمان داشتند و تعدادی هم پوچی و بیهودگی شرایط را پذیرفتند و تلاش کردند تا خودشان برای آن معنایی بیابند. غالب شخصیت‌های کتاب انتخاب سوم را در پیش گرفتند. به هر حال طاعون جزو 5 رمان برتری است که در طول زندگی‌ام خوانده‌ام.»

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

در قسمتی از کتاب، به اوضاع شهر اوران پیش از همه‌گیری بیماری طاعون اشاره شده و توضیح داده می‌شود که زندگی در این شهر تا چه حد کسالت‌بار و یکنواخت بوده است: «در شهر اوران، مثل باقی شهرها مردم عادت ندارند درباره‌ی زندگی‌شان فکر کنند و یا خودشان را دوست داشته باشند. یکی از عجایب این شهر «مردن» است. مردن به هر وسیله‌ای که رایج است در این‌جا وجود ندارد. وقتی بیماری نیست، فکر مرگ هم سراغ آدم نمی‌آید و این احساس یک‌نواختی باعث می‌شود که زیبایی‌ لحظه‌هایی مثل سپیده‌ی صبح، شب و خیلی از دیدنی‌های دیگر در تنبلی و ملال از دست برود.» در ادامه داستان کتاب به دلیل قرنطینه سراسری، مردم در برقراری رابطه با یکدیگر دچار مشکل می‌شوند و تلگراف به عنوان تنها وسیله ارتباطی‌شان باقی می‌ماند. به این پارگراف از کتاب توجه کنید: «تلگراف به عنوان یگانه وسیله‌ی ارتباطی در دست ما باقی ماند. موجوداتی که از راه فکر، قلب و چشم به هم مربوط بودند، مجبور شدند نشانه‌های این وابستگی قدیمی را در حروف درشت یک تلگرام ده کلمه‌ای جستجو کنند و چون فرمول‌هایی که در تلگراف ها به کار می‌روند زود تمام می‌شوند، زندگی‌های مشترک طولانی یا شور و عشق‌های دردناک به زودی در مبادله‌ی پیاپی عبارتی از این قبیل خلاصه شد: حالم خوب است. به یاد تو هستم.قربانت.»

نویسنده، در بخشی از کتاب، به نومیدی و یاس مردم اشاره می‌کند و عادت‌کردن مردم شهر به رنج و درد را یک مصیبت می‌داند. ماجرایی که برای همه‌ی ما آشنا است: «همشهریان ما خود را با طاعون وفق داده بودند، یا آن گونه که گفته می‌شود همرنگ جماعت شده بودند، چون چاره‌ی دیگری نداشتند. طبعا هنوز احساس درد و رنج و بدبختی می‌کردند، ولی نه به آن تندی و تیزی‌ای که ابتدای کار بود. دکتر ریو این حالت را از همه بدتر می‌دانست، چون او عقیده داشت که عادت کردن به نومیدی، وخیم‌تر از خود نومیدی است.»

درباره نویسنده کتاب طاعون

آلبر کامو نویسنده، فیلسوف و روزنامه‌نگار مشهور فرانسوی، زاده سال 1913 میلادی در الجزایر بوده که آن زمان تحت استعمار فرانسه قرار داشته است. او که با مدرک کارشناسی در رشته فلسفه از دانشگاه الجزیره فارغ‌التحصیل شده، اولین فعالیت‌های نوشتاری خود را با روزنامه‌نگاری و عضویت در احزاب سیاسی الجزایر آغاز کرد. آلبر کامو در طول عمر سیاسی‌اش همواره علیه استعمارگری، سیاست‌های فاشیستی نازی‌ها و رویکردهای ضدملی کمونیست‌های کشورش مبارزه کرده است. او اولین رمان خود را با نام «بیگانه» در سال 1942 میلادی نوشت که به یکی از 100 کتاب پرفروش قرن بیستم تبدیل گشت.

کتاب طاعون، دومین رمان آلبر کامو محسوب می‌شود. او برای نوشتن این کتاب از ماجرای همه‌گیری بیماری وبا در شهر اوران در سال 1849 میلادی که منجر به مرگ بخش اعظمی از جمعیت شهر شد، الهام گرفته است. آلبر کامو در طول زندگی خود همواره با بیماری سل مقابله کرده است. این بیماری موجب شد تا کامو که یک فوتبالیست ماهر بود، نتواند در تیم ورزشی خود بدرخشد و از دنیای فوتبال کناره‌گیری کند. او همچنین در طول جنگ‌ جهانی دوم به عنوان یک سرباز، داوطلب اعزام به جبهه شده بود، اما به دلیل بیماری سل درخواستش را نپذیرفتند.

آلبر کامو موفق شد تا جایزه نوبل ادبی را در سال 1957 میلادی بابت نوشتن مقالاتی علیه مجازات اعدام، دریافت کند. سرانجام او در سال 1960 میلادی، به دلیل سانحه تصادف رانندگی از دنیا رفت. از مشهورترین آثار آلبر کامو می‌توان به کتاب‌های طاعون، «بیگانه»، «انسان طاغی»، «سقوط» و «افسانه سیزیف» اشاره کرد.

برای مشاهده موارد مرتبط به دسته‌بندی خرید رمان مراجعه کنید.