اتاقی از آن خود

کتاب «اتاقی از آن خود» به سبک و شیوه‌ای نو نوشته شده که ترکیبی از محاوره و گفت‌وگو است و شکل داستانی دارد و ساختار آن از ساختارهای مدرن جستارنویسی محسوب می‌شود که در نوع خود متنی متفاوت در میان جستارنویسی مدرن است. وولف در این اثر، شخصیتی با نام مری را خلق در یک دانشگاه خیالی به تصویر کشیده است که با مصائبی روبه‌رو می‌شود. به این ترتیب که برای مثال، مری حق ورود به کتابخانه دانشگاه را بدون این‌که مردی با او همقدم باشد ندارد. او در این کتاب، همچنین به زندگی دشوار زن در روزگار قدیم پرداخته است و بر موانع حضور اجتماعی زنان تمرکز داشته است.

نظر خوانندگان سراسر دنیا درباره‌ی کتاب اتاقی از آن خود چیست؟

گاردین این کتاب را «نقطه‌ی تحولی در اندیشه‌ی فمینیسم و شاهکاری ادبی» توصیف کرده و نیویورک‌تایمز آن را «کتابی تحلیلی سرشار از ایده و فکر» معرفی کرده است.

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

«به اعتقاد من، اگر ما یک قرن دیگر زندگی کنیم - منظورم زندگی معمولی است، یعنی زندگی واقعی نه زندگی‌های کوچک و جداگانه فردی - و هر کدام سالی پانصد پوند درآمد و اتاقی از آن خود داشته باشیم؛ اگر آزادی و شهامت آن را داشته باشیم که هرچه فکر می‌کنیم بنویسیم؛ اگر قدری از اتاق نشیمن عمومی بگریزیم و انسان‌ها را نه فقط در ارتباط با یکدیگر بلکه در ارتباط با واقعیت ببینیم؛ همین‌طور آسمان و درخت‌ها یا هرآنچه را که به خودی خود هست؛ اگر بتوانیم از ورای لولوخوره میلتون نگاه کنیم، زیرا هیچ انسانی قادر نیست این منظره را نادیده بگیرد؛ اگر با واقعیت روبه‌رو شویم، زیرا واقعیت این است که کسی وجود ندارد که به او تکیه کنیم و ما تنها هستیم و با دنیای واقعی سروکار داریم نه فقط با دنیای زنان و مردان، در این صورت فرصت لازم فراهم خواهد شد و شاعر مرده، خواهر شکسپیر، قالبی را که بارها تهی کرده اشغال خواهد کرد. و مانند برادر خود، از زندگی شاعران گمنامی که پیشکسوت او بوده‌اند جان می‌گیرد و متولد می‌شود.»

درباره نویسنده کتاب اتاقی از آن خود

ویرجینیا وولف، رمان‌نویس، مقاله‌نویس، ناشر، منتقد و فمینیست انگلیسی در سال ۱۸۸۲ زاده شد و در سال ۱۹۴۱ درگذشت. آثار ارزشمندش عبارتند از «خانم دالووی» (۱۹۲۵)، «به ‌سوی فانوس دریایی» (۱۹۲۷) و «اتاقی از آن خود» (۱۹۲۹) که بسیار شهرت دارند. ویرجینیا وولف نویسنده‌ی رمان‌های تجربی است که سعی در تشریح واقعیت‌های درونی انسان دارد. همچنین، نظرات فمینیستی او که از روح حساس و انتقادی‌اش سرچشمه می‌گرفت، در دهه ششم قرن بیستم تحولی در نظریات جنبش زنان پدید آورد.