کجا ممکن‏ است ‏پیدایش ‏کنم‏

در این کتاب پنج داستان کوتاه آمده است که در ادامه نگاه کوتاهی داشتیم به هرکدام از آن‌ها:

داستان کوتاه «راه دیگری برای مردن»، در یکی از آخرین روزهای جنگ جهانی دوم در باغ وحشی واقع در چین تحت اشغال ژاپن اتفاق می‌افتد. موراکامی درباره روز یک دامپزشک ژاپنی، ستوان و سربازانش نوشته است.

داستان «کجا ممکن است پیدایش کنم » زمانی آغاز می‌شود که یک محقق خصوصی ناشناس درباره ناپدید شدن شوهر خانم کورومیزاوا خبردار می‌شود. در این داستان زن به دنبال شوهر مفقود شده خود است.

در داستان «خواب» راوی که یک زن خانه‌دار ژاپنی است، هفده روز گذشته را بدون خواب گذرانده است. این داستان درباره ماجراهای بی‌خوابی این زن است.

در داستان کوتاه «فاجعه معدن در نیویورک»، راوی بیست‌وهشت ساله بی‌نام و نشان در یک سال به تشییع جنازه پنج دوست می‌رود. در این داستان مرد از خاطرات خود و دوستانش می‌گوید.

داستان «سگ کوچک آن زن در زمین» ماجرای آشنایی مردی است که برای تعطیلات به هتل رفته و در آنجا با زنی آشنا می‌شود.

نظر خوانندگان در سراسر دنیا درباره کتاب کجا ممکن است پیدایش کنم چیست؟

یکی از خوانندگان کتاب نوشته: «دوستش داشتم. مفاهیم خاصی بین متن‌هایش پنهان شده‌اند. با دو بار خواندن کتاب، تازه متوجه داستان شدم و مشتاق شدم بقیه داستان‌ها را هم برای بار دوم بخوانم.» خواننده دیگری نوشته: «داستان‌ها در ظاهر ساده هستند اما مخاطب را به فکر وا می‌دارند. داستان‌ها روایت زندگی آدم‌های منزوی هستند که دچار روزمرگی شده‌اند. سبک خاص موراکامی در روایت، داستان‌ها را خاص و متفاوت ساخته است.»

خواننده‌ای که بیش از همه داستان‌ها به داستان خواب علاقه داشته اینطور نوشته: «اولین کتاب موراکامی بود که خواندم. دو داستان دیگر هم از او خوانده بودم. موراکامی خیلی روان و آرام قصه را روایت می‌کند. داستان‌ها هر کدام لایه‌ای درونی دارند که ممکن است خواننده بعدها با دیدن چیزی یا شنیدن حرفی به داستان برگردد و چیزی را کشف کند.»

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

در داستان خواب می‌خوانیم: «من، سی‌ ساله‌ام. وقتی سی‌ساله می‌شوی، می‌فهمی دنیا به آخر نرسیده. من بطور خاص از پیرشدن خوشم نمی‌آید، اما هرچه سن می‌گذرد، بعضی امور هم آسان‌تر می‌شود. مهم این است که چطور با آن برخورد کنی. اما یک چیز را خوب می‌دانم: اگر یک زن سی ساله بدنش را دوست داشته باشد و مصمم باشد آن‌را آنطور که شایسته است نگه دارد، باید حسابی تلاش کند. من این را از مادرم یاد گرفتم. او قبلا زنی لاغر و دوست‌داشتنی بود، اما دیگر نیست. نمی‌خواهم من هم به سرنوشت او دچار شوم.»

و یا در بخش دیگری از کتاب آمده: «یک شاعر در بیست و یک سالگی می‌میرد، یک انقلابی یا یک ستاره‌ راک در بیست وچهارسالگی. اما بعد از گذشتن از آن سن، فکر می‌کنی همه چیز روبه‌راه است. فکر می‌کنی توانسته‌ای از «منحنی مرگ انسان» بگذری و از تونل بیرون بیایی. حالا در یک بزرگراه شش بانده مستقیم به سوی مقصد خود در سفر هستی. چه بخواهی باشی، چه نخواهی. موهایت را کوتاه می‌کنی؛ هر روز صبح صورتت را اصلاح می‌کنی، دیگر یک شاعر نیستی، یا یک انقلابی و یا یک ستاره راک. در باجه‌های تلفن از مستی بیهوش نمی‌شوی، در عوض، از شرکت دوستت بیمه عمر می‌خری، در بار هتل‌ها می‌نوشی و صورت حساب‌های دندان‌پزشکی را برای خدمات درمانی نگه می‌داری.»

همچنین در بخش دیگر آمده: «به‌هرحال، به کاناپه بازگشتم و کتاب را باز کردم. چند سال از آخرین باری که این‌گونه با خیال راحت نشسته بودم و کتاب خوانده بودم، گذشته بود؟ درست است. من معمولاً در نیم ساعت یا یک ساعت بعدازظهرهای تنهایی‌ام کتاب در دست می‌گیرم. اما نمی‌شود اسم آن را کتاب خواندن گذاشت. همیشه غرق در فکرهای دیگر می‌شوم، پسرم، خرید منزل، این‌که فریزر باید تعمیر شود، این‌که در عروسی فلان آشنا چه لباسی باید بپوشم، عمل معده‌ی پدرم در ماه گذشته. این قبیل چیزها به درون ذهن من نفوذ می‌کنند، بزرگ می‌شوند و در میلیون‌ها جهت پراکنده می‌گردند. بعد از مدتی متوجه می‌شوم که تنها چیزی که پیش رفته، زمان است و من حتی یک صفحه هم ورق نزده‌ام.»

درباره نویسنده کتاب کجا ممکن است پیدایش کنم

هاروکی موراکامی ((Haruki Murakami، نویسنده و مترجم معاصر است که به‌عنوان یکی از مهمترین رمان‌نویسان قرن بیستم ژاپن شناخته می‌شود. قهرمانانِ غالباً منزوی، گوشه‌گیر و خسته از جهان او، عموماً از سنت ژاپنی بی‌بهره هستند. نوشته‌های او «به‌راحتی در دسترس، در عین حال عمیقاً پیچیده» توصیف شده است. موراکامی از دوران کودکی به‌شدت تحت‌تأثیر فرهنگ غربی، به‌ویژه موسیقی و ادبیات غربی بوده است. این نویسنده در طول سال‌ها فعالیت جوایز متعددی را تصاحب کرده است که جایزه «فرانتس کافکا» یکی از مهم‌ترین آنهاست.

از دیگر کتاب‌های او می‌توان به: «کافکا در کرانه»، «وقتی از دو حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم»، «جنگل نروژی»، «سال‌شمار پرنده‌ی کوکی»، «پس از تاریکی»، «سرزمین عجایب بی‌روح و پایان دنیا»، «فیل غیب می‌شود»، «بید نابینا، زن خفته»، «بعد از زلزله» و «زیر زمین» اشاره کرد.