برفک

رمان «برفک» شرحی از ماجراهای یک سال از زندگی جک گِلدنی، همسر او بَبِت و چهار فرزند آنهاست، که به دلیل حادثه‌‌ای صنعتی که منجر به پدید آمدن ابری آغشته به مواد شیمیایی و کشنده شده‌اند. این ماجرا جک و بَبِت را با بزرگترین ترس آنها در زندگی یعنی "مرگ" رو در رو می‌کند.

دلیلو، با نثری متفاوت و بازیگوش، جامعه‌ی مصرف‌گرای جهان مدرن را نقد می‌کند. رمان مجموعه‌ایست از طنزهای گزنده‌ی اجتماعی، ماجراهای متافیزیکی و تحلیل روشنفکر روز آمریکایی در جهانی مدرن. نویسنده با دادن خصوصیاتی غریب به شخصیت‌های داستان، مانند معرفی جک به‌عنوان متخصص حزب نازی آن هم در حالی‌که او نه دانشی به زبان آلمانی و نه حتی استعداد چندانی در یادگیری آن دارد، تناقضاتِ انسان امروزی را به ما نشان می‌دهد.

عبارت صدای سفید (White Noise) و یا آنطور که در ترجمه‌ی کتاب آمده، یعنی "برفک"، اشاره به ترس مدام جک و بَبِت نسبت به مرگ دارد.

به لحاظ علمی صدای سفید، صدایی چند بسامدی است که متشکل از نوسان‌های اتفاقی با مقادیر انرژی برابر در تمام فرکانس‌هاست، مانند صدای ثابتی که ممکن است بین ایستگاه‌های رادیویی بشنوید. درست شبیه به صدایی که در ذهن جک و بَبِت بارها و بارها تکرار می‌شود و زمزمه می‌کند: تو می‌میری، تو می‌میری…

نظر خوانندگان در سراسر دنیا درباره‌ی کتاب برفک چیست؟

رمان «برفک» با گذشتِ ۳۸ سال از زمان انتشار خود، نه‌تنها جزء آثار برجسته‌ی ادبیات پست‌مدرن قلمداد می‌شود، بلکه همچنان در قرن ۲۱ اثریست که انسان سرگشته‌ی امروزی را ماهرانه و به زیبایی توصیف می‌کند.

وبسایت مجله‌ی The Gaurdian، در رابطه با کتاب و در ستایش شیوه‌ی نگارش ویژه‌ی دلیلو نوشته: «در رمان برفک عشق و استعداد دلیلو به زبان و کلمات با یکدیگر متحد می شوند تا چیزهای بیشتری در مورد جک و خانواده‌ش به ما بگویند، چیزی ناراحت کننده و در عین‌حال عمیق در مورد مرگ و میرایی و نحوه‌ی برخورد ما با آن. این رمان سرشار از کلماتی‌ست که هیچ کدام هدر نمی‌روند.»

در دی ماه سال ۱۴۰۱، مجله‌ی The New York Times، مروری دوباره بر روی کتاب انجام داد و آن را اثری «درخشان، تأثیرگذار، وهم‌انگیز و در عین‌حال سرشار از طنزی گزنده و هوشمندانه.» توصیف کرد.

کاربران وبسایت amazon، امتیاز ۴ از ۵ را به کتاب داده و آن را، رمانی «ممتاز» و «بسیار مرتبط با دنیای امروز» توصیف کرده‌اند.

جملاتی که شاید انگیزه‌ی خواندن باشند

شیوه‌ی نگارش متفاوت دلیلو و بازی با کلمات در حین روایت و تکرار چندین و چندباره‌ی واژ‌ه‌ها، به خوبی آشفتگی و سردرگمی شخصیت‌های رمان «برفک» را نشان می‌دهد.

دلیلو ماهرانه وسواس جک در مورد میرایی خود و دغدغه‌ی مدام او در مورد مرگ را با آوردن جمله‌هایی کوتاه و نشخوارگونه به مخاطب خود نشان می‌دهد.

بخشی ازین نشخوارهای فکری را با هم بخوانیم: «وقتی آگهی‌های ترحیم را می‌خوانم، همیشه سن متوفی را نگاه می‌کنم. ناخودآگاه عدد را با سن خودم مقایسه می‌کنم. فکر می‌کنم، چهار سال مانده. نه سال دیگر. دو سال دیگر می‌میرم. قدرت اعداد هیچ‌گاه به اندازه‌ی وقتی که برای محاسبه‌ی زمان مرگ‌مان ازشان استفاده می‌کنیم، نمایان نمی‌شود. بعضی اوقات با خودم چانه می‌زنم. دوست دارم شصت ‌و‌ پنج سالگی بمیرم؟ چنگیزخان هم شصت ‌و پنج سالگی مرد. سلیمان محتشم هفتاد و شش سال عمر کرد. بد هم نیست، خصوصا با حال و روز الآنم، ولی وقتی به هفتاد و سه سالگی برسم، نظرم چه خواهد بود؟»

درباره‌ی نویسنده کتاب برفک

دانلد ریچارد دلیلو، نویسنده، نمایشنامه‌نویس، فیلمنامه‌نویس و مقاله‌نویس آمریکاییِ متولد ۱۹۳۶ در محله‌ی برانکسِ نیویورک از خانواده‌ای ایتالیایی-کاتولیک و از طبقه‌ی کارگر است؛ فعالیت دلیلو از دهه‌ی ۱۹۶۰ تا به امروز ادامه داشته، و در پردازش و روایت جهان داستان‌های خود همواره تحت‌تأثیر نویسندگانی همچون، جیمز جویس، فلنری اوکانر، تامس پینچن، ساموئل بکت، ولادیمیر ناباکوف و فرانتز کافکا بوده؛ هنرمندانی مانند، گُدار، آنتونیونی، کوبریک و تروفو نیز جزء کارگردانان تأثیرگذار در خلق آثارش بوده‌اند.

دلیلو نیز همچون بسیاری از نویسندگان شاخه‌ی مدرنیسم و پست‌مدرنیسم، شیفته‌ی موسیقی جز و پیش‌بینی ناپذیر بودن آن است و از شیوه‌ی بداهه‌پردازی‌های این موسیقی الهامات بسیاری گرفته.

نوشتن از جنگ‌های هسته‌ای، پیچیدگی‌های زبانی، هنر، ریاضیات و ورزش، سویِ تاریک و مجهول سیاست، تأثیر مدیا بر دنیای امروز و میل بشر برای پیدا کردن معنایی در جهان مدرن از موضوعات مورد علاقه‌ی دلیلو است. او همواره معتقد بوده وظیفه‌ی هر نویسنده‌ای «انتقاد از قدرت‌ِ کاذب و تحمیل‌کننده‌ی سیستم‌ها، شرکت‌ها، دولت‌ها، و سرگرمی‌های تضعیف‌کننده‌» است.

بسیاری دلیلو را بزرگترین نویسنده‌ی حال حاضر آمریکا می‌دانند. تا به امروز ۱۷ رمان ازین نویسنده منتشر شده است که موفق به کسب جوایز و نامزدی از محافل مختلف ادبی شده‌اند.

اینروزها دلیلوی ۸۶ ساله ساکن نیویورک است و همچنان سرگرمِ نوشتن و بازی‌ با کلمات و پیچیدگی‌های زبانیست.