آب نبات پسته ای

 قصه‌ی طنز و فضای مفرح «آبنبات پسته‌ای» خیلی به فرهنگ طناز و لهجه‌ی شیرین این شهر تکیه دارد. این کتاب که سال 1395 نوشته و بازچاپ هم شده، در فصل‌های مختلفی با عناوین گوناگون که بعضی نیز اصطلاحاتی مربوط به لهجه‌ی بجنوردی هستند، قصه‌ای جذاب را پیش می‌برد که مخاطب را همراه کرده و می‌خنداند. ادبیات عامیانه از دیرباز در زبان فارسی علاقه‌مندان ویژه‌ای داشته و مخاطبان را با فرهنگ هر دوره‌ای از تاریخ و هر منطقه‌ آشنا می‌کند.

محسن خواهری دم‌بخت دارد، خواستگاران زیادی به خانه‌ی آنها می‌آیند و همین موقعیت لحظاتی دلنشین و طنزآمیز را خلق می‌کند، جرایانات تاریخی دهه‌ی هفتاد ایران پس از تجربه‌ی جنگ و پیش از روی کار آمدن اصلاحات، در داستانک‌های «آّنبات پسته‌ای» فضایی نوستالژیک و انتقادی را در طبقه‌ی اجتماعی شخصیت این کتاب بازنمایی می‌کند و مخاطبان از همین رو به این مجموعه داستان‌های مهرداد صدقی توجه کرده و از خواندن اثر صمیمی او رضایت داشته‌اند.

نظر خوانندگان در سراسر دنیا، درباره کتاب آبنبات پسته‌ای چیست؟

مهدیه سادات درباره رمان آبنبات پسته‌ای نوشته است: «کتابی زیبا و طنزی دوست‌داشتنی سرشار از نوستالژی برای بچه‌های دهه شصت بود، چند روزی که این کتاب را مطالعه می‌کردم انگار داشتم با تک‌تک شخصیت‌های این داستان زندگی می‌کردم و واقعا از خواندن آن لذت بردم.»

خواننده‌ای دیگر نیز با اشتیاق در مورد سری آثار آبنبات هل‌دار و پسته‌ای و... از این نویسنده نوشته است:  «خیلی کتاب خوب و دلنشینی بود. مثل سری هل‌دار و دارچینی، مخصوصا برای ما دهه‌شصتی‌ها فضای داستان ملموس‌تر است، قصه‌پردازی هم جوری است که انگار همین حالا به عنوان ناظری بی‌طرف شاهد قضیه هستی، شخصیت‌پردازی هم عالی، مخصوصا شخصیت بی‌بی خیلی خنده‌دار بود چون مصداقش را هم دیده بودم دلچسب‌تر بود، باز هم بنویسید آقای صدقی، پاینده باشید، راستی اول هل‌دار، بعد پسته‌ای و بعد دارچینی را بخوانید.»

عموم نظرات مخاطبین بر همین صمیمیت و نوستالژیک بودن قصه‌ها اشاره دارد چنان که زهرا بهبهانی هم نوشته است: «این کتاب واقعا دوست‌داشتنی و شیرین است و بهترین قسمتش به‌نظر من آن بی‌طرفی محض نویسنده‌ است و اینکه موقع خواندن داستان آدم جدا احساس این را دارد که محسن داستان را نوشته نه مهرداد صدقی.» می‌توان گفت مخاطبینی که به داستان‌های عامیانه و طنز علاقه داشته‌اند، مجموعه آثار مهرداد صدقی را پسندیده و این موضوع باعث انتقال و آَشنایی فرهنگ عمومی بجنوردی به دیگر فرهنگ‌های بومی ایران نیز شده است.

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

«فکر می‌کرد هنوز بچه‌ام و نمی‌فهمم که می‌خواهد از زیر زبانم راجع‌به خانواده‌مان حرف بکشد: بله... هنوز گوشی دستمه...! نه ماشین پاشین نداریم.... نه، متراژ خانه‌مان که نمدانم؛ ولی خیلی بزرگه.... گفتم که اسمم محسنه...! بله...؟ نه، سوم راهنمایی‌ام.... هنوز که برام زوده، ایشالا سی سالگی؛ شایدم هیچ‌وقت...! بله مدانم شوخی کردین؛ منم شوخی کردم.... اتفاقا منم شوخی کردم که شوخی کردم...! چشم، خیلی ببخشین. الان صداش مکنم. گوشی را نگه داشتم و برای اینکه خانم پشت خط نفهمد مامان از صبح کنارم بوده است، الکی با صدای بلندی داد زدم: «مامان بیا تلفن!» اما مامان فورا گوشی را از دستم گرفت و شروع کرد به حرف زدن. فکر می‌کردم آن خانم محترم که سر زمان داماد شدن با من شوخی کرده بود، از آشناهایی است که من او را نشناخته‌ام؛ اما او مرا می‌شناسد و قصد دارد سربه‌سرم بگذارد، ولی او ظاهرا برای خود مامان هم غریبه بود. وقتی یاد شوخی‌های ردوبدل شده افتادم، کمی نگران شدم. با خودم گفتم نکند من هم مزاحم تلفنی پیدا کرده‌ام و خودم خبر ندارم! نکند برایم خواستگار پیدا شده! یادم آمد دو سه روز قبل توی صف نانوایی، برای یک پیرزن که نمی‌توانست توی صف بایستد، دو تا نان گرفتم و او هم گفت: «اوغل جان، تو چی خوب پسری هستی!» همان جا هم احساس کردم طور خاصی به من نگاه می‌کند. نکند با همان نگاه، یک دل نه صد دل، برای نوه‌اش عاشق من شده و مرا برای او زیر نظر گرفته است؟ نکند شماره تلفنم را از طریق نانوایی گیر آورده است؟»

درباره نویسنده کتاب آبنبات پسته‌ای

مهرداد صدقی سال 1356 در بجنورد متولد شد. از دوران دانشجویی طنزنویسی را شروع کرد و از همان ابتدا مخاطبین زیادی جلب طنازی نثر او شدند، از دیگر آثار او به غیر از مجموعه‌ی آبنبات هل‌دار، آبنبات پسته‌ای و... می‌توان به «تعلیمات غیراجتماعی»، «میرزا ربات» و «رقص با گربه‌ها» اشاره کرد. فضای این مجموعه قصه‌هایی که مهرداد صدقی از شخصیت محسن نوشته برای ساخت سریال نیز مورد توجه قرار گرفته است.