افسانه های ایرانی/ جلد 4

در این جلد، نویسنده در ادامه‌ی جلدهای پیشین به موضوع افسانه‌ها که از ساخته‌های ذهن و خیال مردم هستند پرداخته است. نویسنده با بهره از منابع ادبی ما را با دنیای وسیع افسانه‌ها که حضوری پر دوام و مستمر در خاطره‌ی جمعی اقوام مختلف دارند، بیش‌تر آشنا می‌کند و گستره و نفوذ زبان فارسی را نیز مشخص می‌کند.

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

«مرزهای ایرانی در سمت شرقی، گاه با کشور چین همسایه بوده و حضور چین در افسانه‌ها را پررنگ کرد. شاید چینی که در افسانه‌های ایرانی دیده می‌شود، با کشور چین که اکنون می‌شناسیم، قابل انطباق نباشد و تنها بتوانیم بخش شمال غربی آن را که تاجیک و ازبک و اویغور در آن زندگی می‌کنند، آن چینی دانست که در افسانه‌ها می‌آید. از سوی دیگر روم است و شام. روم یا آناتولی تا پیش از روی کار آمدن خلافت عثمانی در آن سرزمین، گوشه‌ای از قلمرو زبان فارسی بود و شام نیز گوشه‌ای از قلمرو روم. در ناحیه‌ی عراق و عربستان و یمن نیز حضور فرهنگ ایرانی سابقه‌ای طولانی دارد. شاید در شبه‌جزیره‌ی عربستان کم باشد، اما در عراق و یمن بی‌نظیر بوده.»

درباره نویسنده کتاب افسانه های ایرانی

محمد قاسم‌زاده (1344) پژوهش‌گر، داستان‌نویس و منتقد ایرانی در نهاوند زاده شده است. او تحصیلات پایه و دبیرستان را در نهاوند طی کرد و چون پدرش فردی نظامی بود، در شهرهای مختلف زندگی کرد. او در سال ۱۳۵۳ موفق به اخذ دیپلم ادبی شد و سپس به دانشگاه تهران راه یافت. قاسم‌زاده در دانشگاه در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی مشغول به تحصیل شد و در سال ۱۳۵۷ مدرک کارشناسی را دریافت کرد. او در بین سال‌های 1358 تا 1367 در قائم‌شهر دبیر ادبیات بود و در سال ۱۳۶۴ دوباره در دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۶۷ مدرک کارشناسی ارشد ادبیات را دریافت کرد.

پس از دریافت مدرک کارشناسی ارشد، او از آموزش و پرورش بیرون آمد و وارد وزارت فرهنگ و آموزش عالی شد. پس از آن نیز با دانشگاه صداوسیمای پکن و بخش فارسی رادیو پکن همکاری داشت و پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۷۲ ابتدا به مرکز تحقیقات علمی کشور و سپس به فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتقل شد. قاسم‌زاده از سال 1367 در کارهای تحقیقاتی به طور منظم فعال بود و در تألیفات گروهی همکاری داشت. او سال‌هاست که از مشاغل دولتی بیرون آمده و مشغول به کار تألیف است.