در این جلد، نویسنده در ادامهی جلدهای پیشین به موضوع افسانهها که از ساختههای ذهن و خیال مردم هستند پرداخته است. نویسنده با بهره از منابع ادبی ما را با دنیای وسیع افسانهها که حضوری پر دوام و مستمر در خاطرهی جمعی اقوام مختلف دارند، بیشتر آشنا میکند و گستره و نفوذ زبان فارسی را نیز مشخص میکند.
محمد قاسمزاده (1344) پژوهشگر، داستاننویس و منتقد ایرانی در نهاوند زاده شده است. او تحصیلات پایه و دبیرستان را در نهاوند طی کرد و چون پدرش فردی نظامی بود، در شهرهای مختلف زندگی کرد. او در سال ۱۳۵۳ موفق به اخذ دیپلم ادبی شد و سپس به دانشگاه تهران راه یافت. قاسمزاده در دانشگاه در رشتهی زبان و ادبیات فارسی مشغول به تحصیل شد و در سال ۱۳۵۷ مدرک کارشناسی را دریافت کرد. او در بین سالهای 1358 تا 1367 در قائمشهر دبیر ادبیات بود و در سال ۱۳۶۴ دوباره در دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۶۷ مدرک کارشناسی ارشد ادبیات را دریافت کرد.
پس از دریافت مدرک کارشناسی ارشد، او از آموزش و پرورش بیرون آمد و وارد وزارت فرهنگ و آموزش عالی شد. پس از آن نیز با دانشگاه صداوسیمای پکن و بخش فارسی رادیو پکن همکاری داشت و پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۷۲ ابتدا به مرکز تحقیقات علمی کشور و سپس به فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتقل شد. قاسمزاده از سال 1367 در کارهای تحقیقاتی به طور منظم فعال بود و در تألیفات گروهی همکاری داشت. او سالهاست که از مشاغل دولتی بیرون آمده و مشغول به کار تألیف است.