گیل گمش

«... غم نامه ی گیل گمش، در اصل، تذکاری عمیق از سرگذشت آدمی و گذارِ وی از خرافات مطلق به واقعیات نسبی تر است. لوح یازدهم توفان فراگیرہ نوح را روایت می کند که در آن تبار انسان از انهدام مقدر می گریزد. جوانی۔ انکیدو یادآوری نخستین دوره های زنده گانی۔ انسان است که در اعتماد کامل میانِ جانوران دیگر در کنار طبیعت زنده گی می کرده است و رویکردِ او به زنده گیِ متمدنانه نشان مراحلی است که گروه های انسانی از قبیله نشینی به واحدهای شهری کوچ می کنند؛ و بی فایده نیست که در این حرکت تکاملی، از یک سو به جایگاهی توجه کنیم که حماسه به جنس مؤنث انسان می دهد که تعلیم کننده ی فرهنگ است و از سوی دیگر به آن شکارچیِ « یکجانشین » که موجودی وحشی و انگل طبیعت است. از همه گسترده تر، حماسه به گوناگونی فضای پیرامون انسان ها، به جنگل و کوه و بیابان و دشت و جهان متمدن انگشت می گذارد اما شرح و وصفِ اوروکِ زمان گیل گمش را می توان توصیف شهرهای ابتدایی دانست با شورای ریش سفیدان و کاشت جنگجویان و حکومت جابرانه ی ستم گر تنها و منفردش : انسان با خدایی که در قلمروهای خود بر مردان با زنان تیول خویش خشونتی مهارناپذیر اعمال می کند.»

- از مقدمه مترجم -