شیرین نشاط/ در گفت و گویی بلند با محمد عبدی

کتاب «شیرین نشاط در گفت‌وگویی بلند با محمد عبدی» را نشر بیدگل منتشر کرده است. در کتاب «شیرین نشاط در گفت‌وگویی بلند با محمد عبدی» به ابعاد مختلف زندگی و کار شیرین نشاط، هنرمند ایرانی پرداخته شده است. این کتاب به دوستداران هنر و شیرین نشاط پیشنهاد می‌شود.
شیرین نشاط (متولد ۱۳۳۶ در شهر قزوین) عکاس و فیلم‌ساز ایرانی است که برنده تندیس شیر نقره‌ای جشنواره فیلم ونیز به عنوان بهترین کارگردان به‌ خاطر فیلم "زنان بدون مردان" شده است. شیرین نشاط که ساکن نیویورک است، فرزند سرلشکر علی نشاط است. ریشه بومی از زندگی و جامعه ایران در آثار نشاط به‌خوبی قابل مشاهده است و همچنین آثار فراوانی پیرامون زندگی و موقعیت زنان ایرانی خلق کرده ‌است. کتاب «شیرین نشاط در گفت‌وگویی بلند با محمد عبدی» با صحبت از دوران کودکی شیرین نشاط و خانواده‌ای که او در آن رشد کرده آغاز می‌شود و با روایتی که شیرین نشاط از نوع مواجهه‌اش با سنت و تجدد در دوران کودکی به دست می‌دهد، متوجه می‌شویم که تلفیق عناصر سنتی و مدرن در آثار او چه ریشه‌هایی دارد. شیرین نشاط در کتاب «شیرین نشاط در گفت‌وگویی بلند با محمد عبدی» هم از زندگی شخصی و خاطراتش می‌گوید و هم از آثارش و خاستگاه این آثار و فکر و ایده و نگاهی که در پشت آن‌ها وجود دارد. او همچنین در بخشی از این کتاب از تجربه همکاری‌اش با ژان کلود کریر خاطراتی بیان کرده که قابل‌توجه است.
جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند
«فکر می‌کنم نمی‌شود انکار کرد که همیشه دو چیز به‌طور موازی باید در درون یک هنرمند باشد: یکی زندگی درونی اوست، احساساتش و انسان‌بودنش، شکنندگی‌اش، ترس‌هایش و اضطراب‌هایش و همه چیزهایی که وجود یک شخص را می‌سازند، دومی جهان بیرون است و زندگی‌ای که داشته و جهانی که هنرمند به آن عکس‌العمل نشان می‌دهد. هنر می‌شود ترکیبی از پاسخ درون تو به چیزهای اطرافت، چیزهایی که حتی در مورد آن‌ها منطقی نداری و دیوانه‌وار به نظر می‌رسند. یادم هست تارکوفسکی گفته هنر چیزی است که تو خدمتکار آن هستی و چیزی نیست که تو درباره‌اش برنامه‌ای داشته باشی. چیزی است که در درون تو اتفاق می‌افتد و تو درکش نمی‌کنی. من به این باور دارم. یعنی برای بخشی از هنرمند بودن هیچ توضیحی وجود ندارد. مسائل و واقعیت‌هایی هست که هنرمند به آن پاسخ می‌دهد و در این بخش نیاز به دانش هست و تحقیق و پختگی که با تجربه به دست می‌آید. به پیکاسو نگاه کنید، یا بونوئل. فیلم‌های بونوئل بزرگ‌ترین آثار سینما هستند، درعین‌حال بازتاب زندگی‌ای هستند که او خودش داشته. این سطحی‌بودن بورژوازی در لایه‌ای از سینما پیچیده شده، در کنار نقد پخته‌ای از اجتماع که از شناخت او می‌آید. چیزی که دارم از آن انتقاد می‌کنم این است که برخی فکر می‌کنند فقط درونشان کافی است. نه، کافی نیست. تو به یک ترکیب احتیاج داری از یک درون غنی با چیزی که از زندگی به دست می‌آوری.»
درباره نویسنده
محمد عبدی، مصاحبه‌کننده و گردآورنده کتاب «رضا قاسمی»، داستان‌نویس، منتقد فیلم، روزنامه‌نگار، پژوهشگر هنر و مستندساز ایرانی مقیم لندن است. محمد عبدی متولد 1353 است. او کار نقد فیلم و نوشتن درباره سینما را از سال 1369 آغاز کرد. عبدی علاوه بر سینما در زمینۀ تئاتر و ادبیات و هنرهای تجسمی نیز نقد و مقاله نوشته و نوشته‌هایش در نشریات گوناگون منتشر شده است. او همچنین مدتی سردبیر دوره اول مجلۀ «هنر هفتم» بوده است. از آثار داستانی محمد عبدی می‌توان به مجموعه داستان «مرگ یک روشنفکر» و رمان «پنج زن» اشاره کرد. «غریبۀ بزرگ: زندگی و آثار بهرام بیضایی» از دیگر کتاب‌های محمد عبدی است. او سازنده سه فیلم مستند درباره سوسن تسلیمی، ابراهیم گلستان و رضا قاسمی است. از دیگر فعالیت‌های او در عرصۀ سینما می‌توان به داوری در چند جشنواره جهانی فیلم، از جمله جشنواره‌های مسکو و بوسان، اشاره کرد.