می توانی مرا بکشی

دختری به نام منیژه حجازی توسط مردی به نام انوشیروان رزاق به قتل رسیده است. نویسندهٔ این کتاب به سراغ تکه‌پاره‌های مغشوش و گاه متناقض روایت رفته است و آن‌ها را چونان ارواحی سرگردان به اکنون احضار می‌کند تا داستان‌شان را فرا بخوانند و در نهایت نویسنده پرسش‌هایی را مطرح می‌کند که ما با وجدانی بیدار به آن‌ها بنگریم و این جستار نمایش‌گونه‌ی جنایی تاریخی را همراهی کنیم.

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

در بخشی از کتاب، شروع ماجرا را با هم می‌خوانیم: «حوالی ساعت چهارونیم صبح نهم بهمن ۱۳۵۲ بنز بژرنگی مقابل بیمارستان پارس تهران توقف می‌کند و مردی شتاب‌زده از آن پیاده می‌شود. او که پیکر خون‌آلود دختری جوان را بغل گرفته، از نگهبان بیمارستان می‌خواهد تا کمک کند همسر مجروحش را به داخل بیمارستان ببرد. آنها به کمک هم زن جوان را که پالتویی دورش پیچیده شده، به اورژانس بیمارستان می‌برند. مرد، خسته و ناراحت، به پرستار کشیک می‌گوید:

ـــ ما تصادف کرده‌ایم، نامزدم حالش خوب نیست، خواهش می‌کنم کمک کنید.

پرستار می‌رود بالای سرزن جوان؛ او در حالت اغماست و تقریباً لباسی به تن ندارد.»

دربارهٔ نویسنده کتاب می توانی مرا بکشی

حمیده جمالی هنجنی، مترجم ایرانی است که اخیرا نویسندگی هم می‌کند. از کتاب‌های ترجمه او می‌توان به «محمدعلی کلی»، «علوم بزرگ برای بچه‌های کوچک» و «سیمون دوبوار» را اشاره کرد.