آزمایشگاه تئاتر

کتاب «آزمایشگاه تئاتر» به‌عنوان کتابی بین‌رشته‌ای برای ارتقاء وضعیت مطالعات خلاقیت در زمینه آموزش عمل می‌کند. همچنین نویسندهٔ این کتاب سعی دارد به نقطه شروع جدیدی اشاره کند و رابطه متقابل بین تحقیقات هنری و گفتمان‌هایی مختلف مانند فرهنگ، اقتصاد، خلاقیت، صنایع و نیازهای آموزشی را مشخص کند. در نهایت هدف اصلی این اثر، بررسی نقش مهم این گفتمان‌ها در گسترش هنر و تحقیقات مرتبط با هنر است.

نظر خوانندگان درباره کتاب آزمایشگاه تئاتر چیست؟

یکی از مخاطبین کتاب، عاشق بازیگری و تئاتر است. او نوشته است که همیشه در تلاش بوده است که در زمینه تئاتر اطلاعات خود را افزایش دهد. او وجود چنین کتاب‌هایی را مهم قلمداد می‌کند و باور دارد که هنر تئاتر در کشور ما کمتر از آنچه شایسته آن است، به آن توجه شده است. وی در پایان این کتاب را به علاقه‌مندان توصیه می‌کند که بخوانند.

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

پاراگراف ابتدایی کتاب را در زیر می‌خوانیم:

«با توجه به شینو (۲۰۰۹)، تقریباً غیرممکن است تعریفی دقیق از آزمایشگاه تئاتر ارائه داد. به دلیل ناپایداری این مفهوم و تنوع بزرگی از روش‌ها که می‌توانند به عنوان آزمایشگاه تئاتر تعریف شوند مانند: آزمایشگاه تئاتر، کارگاه، آتلیه، کارگاه. این‌ها دقیقاً ترجمه‌ها یا نسخه‌های مختلف یک واژه نیستند. بلکه به مفهومی قابل حرکت اشاره می‌کنند، مفهومی که در اطراف و خارج از جاده، حتی جاده‌های جایگزین می‌چرخد. در نتیجه (و نه تنها به این دلیل) مشکل است تا جمع‌بندی کنیم که در قرن بیستم اروپا عموماً چه معنی‌ای به آزمایشگاه تئاتر داده می‌شود. با این حال، در این کتاب، به یک رویکرد کمی متفاوت پرداخته خواهد شد. در حالی که به تنوع بسیار زیاد شکل‌ها و تفسیرهای آزمایشگاه تئاتر اذعان می‌کنم، به تشابه‌هایی که در سنت‌ها و روش‌های مختلف قابل پیدا کردن هستند، خواهم پرداخت. علاوه بر این، به تشابه‌های بین آزمایشگاه و استودیو نیز نگاه خواهم کرد.»

فصل دوم کتاب نیز با پاراگراف زیر آغاز می‌شود:

«اولین آزمایشگاه تئاتر در روسیه، تئاتر استودیو بود که در سال ۱۹۰۵ تأسیس شد و هدف آن نوآوری در بازیگری بود. استانیسلافسکی شاگرد سابق خود در تئاتر هنر، بازیگر و کارگردان وسفلود مایرهلد (۱۸۷۴-۱۹۴۰) را استخدام کرد که هدفش بازسازی هنر تئاتر بود. مایرهلد شرکتی را تأسیس کرده بود که از وسایل آموزشی مانند تقلید (از استانیسلافسکی، استاد خود) و کارآموزی استفاده می‌کرد و جوانان بازیگر به تمرین بازی با بازیگران آزموده شده و به تربیت در قوانین مشابه به دستگاه‌های مردانه کلیسا نیز می‌پرداختند. استانیسلافسکی مایرهلد را برای مدیریت استودیو فراخواند تا به عنوان یک وسیله‌ای برای آزمایش عمل کند. با این حال، از ابتدای این آغاز، شکوهاتی درباره استقلال این طرح از گروه قائم قوا آغاز شد. به عبارتی، مایرهلد (۱۹۹۸)، در آن زمان به عنوان یک شرکت جدید در روزنامه‌ها و نشریات روزانه معرفی شد.»

درباره نویسنده کتاب آزمایشگاه تئاتر

دکتر تاتیانا چمی، استادیار دانشگاه آلبورگ دانمارک و رئیس ارتقاء آموزشی است که در زمینه یادگیری هنری و فرایندهای خلاق فعالیت می‌کند. او نویسندهٔ بسیاری از مقالات و گزارش‌هایی از جمله: «هنر ادغام هنر» و «پشت صحنه خلاقیت هنری» است.

وی همچنین در ویرایش کتاب‌هایی همچون «روش‌های مبتنی بر هنر و یادگیری سازمانی» و «روش‌های مبتنی بر هنر در آموزش در سراسر جهان» همکاری داشته است. انتشارات دانشگاه آلبورگ در سال ۲۰۱۳ او را نویسنده سال نام‌گذاری کرد.