افسانه های ایرانی/ جلد 1

کتاب «افسانه‌های ایرانی - جلد 1» نوشته‌ی محمد قاسم‌زاده را انتشارات هیرمند منتشر کرده است. محمد قاسم‌زاده در کتاب «افسانه‌های ایرانی - جلد 1» به شرح و معرفی افسانه‌های ایرانی پرداخته است. این کتاب برای دوستداران فرهنگ و ادب ایران و کسانی که به مطالعه‌ی افسانه‌های ایرانی علاقه دارند مناسب است.
در جلد اول این کتاب، نویسنده به تعریف افسانه پرداخته و خالق آن را مردمی دانسته که در طول قرن‌ها آن را در گوشه و کنار و این سو و آن سوی سرزمین‌مان به وجود آورده‌اند. جلد نخست این کتاب به افسانه‌های پریان اختصاص یافته است و نویسنده با بهره از منابع ادبی ما را با آن‌ها که در خاطره جمعی اقوام مختلف حضور دارند، بیش‌تر آشنا می‌کند.
جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند
«افسانه برخلاف روایت‌های دیگر، عمدتاً نویسنده به مفهوم رایج ندارد. بهتر است به جای نویسنده از گوینده نام ببریم. این گویندگان قاعدتاً باسواد نیستند، اما ذهنی خلاق و پر جنب و جوش دارند. آن‌چه را بخواهند از ذهن دیگران می‌گیرند و آن‌چه را دوست ندارند، حتی اگر به گوش‌شان رسیده باشد، پس می‌زنند و فراموش می‌کنند. به این صورت گنجینه‌ای به وجود می‌آورند؛ گنجینه‌ای که در پستوی خانه یا زیرزمین پنهان نمی‌شود و اگر پستویی برای آن باشد، همانا ذهن شنوندگانی است که بعدها خود به گویندگان آن بدل می‌شوند. این انتقال لایه‌های تازه برحسب اقلیم و زمانه شکل می‌گیرد. روایت تازه به وجود می‌آید و شنونده‌ی تازه هم پای صحبت گوینده می‌نشیند.»
درباره‌ی نویسنده
محمد قاسم‌زاده (1344) پژوهش‌گر، داستان‌نویس و منتقد ایرانی در نهاوند زاده شده است. او تحصیلات پایه و دبیرستان را در نهاوند طی کرد و چون پدرش فردی نظامی بود، در شهرهای مختلف زندگی کرد. او در سال ۱۳۵۳ موفق به اخذ دیپلم ادبی شد و سپس به دانشگاه تهران راه یافت. قاسم‌زاده در دانشگاه در رشته زبان و ادبیات فارسی مشغول به تحصیل شد و در سال ۱۳۵۷ مدرک کارشناسی را دریافت کرد. او در بین سال‌های 1358 تا 1367 در قائم‌شهر دبیر ادبیات بود و در سال ۱۳۶۴ دوباره در دانشگاه تهران، به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۶۷ مدرک کارشناسی ارشد ادبیات را هم دریافت کرد. پس از دریافت مدرک کارشناسی ارشد، او از آموزش و پرورش بیرون آمد و وارد وزارت فرهنگ و آموزش عالی شد. پس از آن نیز با دانشگاه صداوسیمای پکن و بخش فارسی رادیو پکن همکاری داشت و پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۷۲ ابتدا به مرکز تحقیقات علمی کشور و سپس به فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتقل شد. قاسم‌زاده از سال 1367 در کارهای تحقیقاتی به طور منظم فعال بود و در تألیفات گروهی همکاری داشت. او سال‌هاست که از مشاغل دولتی بیرون آمده و مشغول به کار تألیف است.