بمبئی رقص الوان است

کتاب«بمبئی رقص الوان است» پنجمین جلد از سفرنامه‌هایی است که با عنوان مجوعه‌ی تماشای شهر، توسط نشر اطراف به چاپ رسیده است. این کتاب توسط علی اکبر شیروانی با تلاش و کوشش فراوان گردآوری شده است. جالب اینجاست که در این کتاب ما هفت سفرنامه از هفت مسافر قاجاری را با نثر و لحنی شیرین می‌خوانیم که همین تفاوت در نوع نثر و زبان جذابیت کتاب و لذت خواندن آن را دو چندان کرده است. در روزگاری که سفر آسان نبود همچنان میل به رفتن و دیدن در گذشتگان ما وجود داشت. آنها سختی سفر را به جان می‌خریدند  تا از این ابزار برای شناخت خود و جوامع و شهرهای دیگر استفاده کنند. بهترین و ماندگارترین سوغاتشان همین سفرنامه‌ها با روایت و نثری شیرین است.

 در ادامه نظر سینا پروانه را در سایت فیدیبو درباره کتاب می خوانیم:
« اگر آماده هستید که با عینک دیگری دنیا را ببینید، حتما این کتاب را بخوانید، البته از دید مردمانی که سال‌ها از آنها فاصله داریم».
محمد علی شفیعی در سایت طاقچه نظر خورا این چنین نوشته است:
«هنوز لندن رو نخوندم، ولی این کتاب رو از باقی مجموعه بیشتر دوست داشتم چند تا دلیل در موردش فکر می‌کنم، یکی اینکه بمبئی جنسش بیشتر شبیه ماست تا مثلا پاریس یا سن پترزبورگ دلیل دیگه هم این می‌تونه باشه که راویانی که انتخاب شدن، حداقل در ظاهر کمتر درباری بودن، برای همین روایت مردمی‌تره و بیشتر از کف جامعه اومده.»

«بمبئی برابر شد. قریب صد جهاز دودی و غیره، چه می‌رفتند و چه در نزدیکی بمبئی لنگر انداخته‌اند. سبحان‌الله، آدم دیوانه می‌شود نمی‌داند نگاه به چه بکند، چه ببیند.
حاجیه خانوم علویۀ کرمانی
یک عروسی دیده شد که خیلی مضحک بود – علاوه بر زینت نمودن خودِ عروس، داماد را هم زینت نموده و گل زده بودند در میان شهر شب و روز گردش می‌نمودند.
محمد حسین قزوینی
زن و مرد هندو پیشانی خود را خال قرمز می‌گذارند و خط قرمز می‌کشند و بعضی از مردهای هندو پیشانی و دور چشم خود را خال سفید می‌گذارند.
حاجی پیرزاده.
کوچه و راه را در بمبئی ترک می‌گویند- کوچه‌های وسیع که همه را ساخته و شسته نموده‌اند و کنار کوچه‌ها را با سنگ تراشیده فرش نموده‌اند و عمارت‌ها را به طرز فرنگستان چهار مرتبه و پنج مرتبه و شش مرتبه بر روی هم ساخته‌اند. دکان‌ها در مرتبه تحتانی است و منزلگاه نشیمن در مرتبه‌های فوقانی و عمارت‌ها را بیشتر از سنگ تراشیده ساخته‌اند و عمارت آجری کمتر است و روی بام عمارت‌ها از سفال است.»

علی اکبر شیروانی متولد سال 1360 است. او درشهر  اصفهان به دنیا آمده است. در مقطع لیسانس علوم اجتماعی و کارشناسی ارشدش را در رشته‌ی پژوهش هنر ادامه داده است. شیروانی روزنامه‌نگاری است که در صفحات ادبی روزنامه‌های شرق، همشهری و ایران مطلب نوشته است. نویسندگی و در رادیو ایران و کتابخانه‌‌ها نیز تدریس داستان‌نویسی کرده است. علی اکبر شیروانی مسئولیت گردآوری هر پنج جلد از  این مجموعه سفرنامه‌ها را داشته است و همچنین کتاب «عشق گوش، عشق گوشوار»، مجموعه مقالات استاد قاسم هاشمی‌نژاد را زیرنظر ایشان گردآوری کرد. وی موفق به گفت‌وگویی بلند با قاسم هاشم‌ نژاد شد که حاصلش کتاب «راه ننوشته» است که این کتاب‌ها توسط نشر هرمس به چاپ رسیده است.