از اون روزا که عکسا

در صفحات کتاب علاوه بر ترانه‌ها، عکس‌های متعددی از شهروندان ایرانی در دهه‌های چهل و پنجاه شمسی به چشم می‌خورد که حال‌و‌هوای آن روزگار را تداعی می‌کند و می‌تواند برای متولدین این چند دهه بسیار خاطره‌انگیز باشد.

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

در مقدمه‌ی کتاب آمده است: «موسیقی ایرانی در دوران پس از مشروطیت به یمن تصانیف متقدمین و ترانه‌های متاخرین توانست تاثیرات اجتماعی، سیاسی، عاطفی و ... گوناگونی را بر جامعه‌ی ایرانی بگذارد و در این میان سروده‌های تصنیف‌پردازان و ترانه‌سرایان نه در گوش ایرانیان که چون عکسی در حافظه‌ی تصویری آنان جا خوش کرد. گرچه در سال‌های اخیر هجوم ترانه‌های کم‌ارزشی از آن سوی آب و سونامی ابتذال در موسیقی این سوی آب، تصویرهای ناب و شاعرانه را مخدوش و در مواردی منهدم کرده است، بااین‌حال تاریخ ترانه‌ی ایران در صدوبیست سال گذشته چنان سرشار از تصاویر بکر است که مرور آن‌ها شوق‌برانگیز می‌نماید. کتابی که پیش رو دارید نه یک کتاب محققانه که بیش‌تر یک جست‌وجوی شخصی بازیگوشانه در مبان صدها ترانه است.»
چند نمونه از اشعار چاپ شده در کتاب را در ادامه می‌خوانید: 
«بهارم دخترم
صحرا هیاهوست
چمن زیر پروبال پرستوست
کبود آسمان هم‌رنگ دریاست
کبود چشم تو 
زیباتر از اوست
آسمان کبود (فریدون مشیری)»
«هنوز اون روز فراموشم نمی‌شه
که با دست قشنگت روی شیشه
کشیدی عکس قلبی و نوشتی
واسه امروز و فردا و همیشه
اون روز فراموشم نمی‌شه (اردلان سرافراز)»

درباره نویسنده کتاب از اون روزا که عکسا

منصور ضابطیان در سال ۱۳۴۹ در تهران متولد شد. او روزنامه‌نگار، کارگردان، مجری رادیو و تلویزیون، تهیه‌کننده‌ی پادکست، سفرنامه‌نویس و تهیه‌کننده است. ضابطیان ابتدا مدرک کاردانی خود را در رشته‌ی علوم آزمایشگاهی دریافت کرد اما چون به هنر علاقه‌مند بود تحصیلات خود را در رشته سینما ادامه داد. او مدتی مدرس دوره‌های آزاد آموزش گویندگی و اجرا در دانشکده‌ی خبر بود و کار حرفه‌ای را با روزنامه‌نگاری شروع کرد و مصاحبه‌ها و گزارش‌های مختلفی برای مجلات و روزنامه‌های حیات نو، چلچراغ، گزارش فیلم و کلک می‌نوشت.

در سال ۱۳۷۸ کار در تلویزیون را آغاز کرد. «سبد»، «مردم ایران سلام»، «جغرافیای فریاد»، «فرش واژه»، «نقره»، «رادیو هفت» و «صدبرگ» از معروف‌ترین کارهای او در تلویزیون است. ضابطیان دو سال متوالی «جایزه قلم بلورین بهترین گفت‌وگوی سال» را دریافت کرد و موفق شد «جایزه قلم بلورین بهترین گزارش سال» را در جشنواره مطبوعات از آن خود کند. از کتاب‌های نگاشته شده توسط وی می‌توان به «سباستین»، «چای نعنا» و «برگ اضافی» اشاره کرد.