دال دوست داشتن/ چند روایت از عشق و زندگی

کتاب دال دوست داشتن: چند روایت از عشق و زندگی، نوشته حسین وحدانی، یک اثر غیرداستانی با درون‌مایه¬ی¬ روانشناسی و سبک‌ زندگی است. حسین وحدانی که یک فعال سرشناس در شبکه‌های اجتماعی بوده، تصمیم به تالیف کتابی با محوریت نوشته‌هایش در فضای مجازی گرفته است. او در این کتاب بیش از 20 دل‌نوشته و حکایت مختلف آورده است که نقطه¬ی اشتراک همگی آن‌ها، عشق و دوست ¬داشتن است. شما می‌توانید این روایت‌های عاشقانه را که با لحنی صمیمانه و دوست‌داشتنی نوشته شد‌ه‌اند، در کتاب «دال دوست¬داشتن: چند روایت از عشق و زندگی» دنبال کنید و یا آن را به کسی که دوستش دارید، هدیه دهید.

نظر خوانندگان درباره کتاب دال دوست داشتن: چند روایت از عشق و زندگی چیست؟

مروارید، یکی از خوانندگان کتاب از کانادا، نظر خود را این¬گونه بیان کرده است: «نوشته‌های حسین وحدانی را همیشه دوست داشته‌ام. آثارش همیشه از آن جنس نوشته‌هایی بوده است که بی‌اختیار به دلتان می‌نشیند. سطرهایی که می‌خوانی و با خودت می‌گویی آخ؛ همین است! چه خوب می‌گوید! برای ذائقه‌ی بعضی آدم‌ها شاید شعاری به نظر بیاید، من اما همیشه از این بیان بی‌تکلف لذت برده‌ام. یکی از بهترین ویژگی‌های کتاب هم ربط¬دادن‌ِ مطالب دوست‌داشتنی‌اش به زندگی‌ها و رابطه‌ها است.»
«این کتاب مجموعه¬ای از روایت‌های آقای نویسنده درباره¬¬ی زندگی با مثال‌هایی دور از ذهن و تامل¬برانگیز است. توجه کنید که روایت با داستان متفاوت است. در روایت انگار که خود نویسنده جلوی‌تان نشسته و در حال تعریف¬کردن برای‌ شما است. روایت، همین¬قدر صمیمی و خودمانی است. البته لازم به ذکر است که برخلاف اسم کتاب، محور موضوعات کتاب نه عشق، بلکه زندگی است که عشق هم شامل آن می‌شود اما نه -آن¬که مطالب کتاب همه‌شان عاشقانه¬ی خالص باشند. در کل اثری دلنشین و زیبا بود و خواندن آن را به شما توصیه می‌کنم.» این نظر نیلوفر، یکی از خوانندگان فارسی¬زبان کتاب، بوده است.
صفورا، یکی دیگر از خوانندگان کتاب، نظر خود را این¬گونه بیان کرده است: « نوشته‌های حسین وحدانی را گاهی اوقات در فیس‌‎بوک می‌خواندم و حالا هم در اینستاگرام او را دنبال می‌کنم. گاهی بدجور به هدف می‌زند و حرف دل را می‌گوید. با این¬که از این مدل کتاب‌ها اغلب خوشم نمی‌آید، اما کتاب «دال دوست-داشتن: چند روایت از عشق و زندگی» را به¬خاطرِ شناختم از نویسنده و برای نشان¬دادن حمایتم از ایشان خریدم. از بین نوشته‌هایی که انتخاب کرده و کنار هم قرار داده است، بعضی¬هایشان را خیلی دوست داشتم.»

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

در قسمتی از کتاب به موضوع تنهایی پرداخته شده و نوشته شده است که کنار آمدن با تنهایی، ضروری است: «برای آن¬که خودمان و دیگران زندگی‌مان را آزار ندهیم، ضروری است بدانیم که تنهاییم و بر تنهایی¬مان اشراف داشته باشیم. باید تنهایی‌مان را به¬عنوان یک موجود مستقل به¬رسمیت بشناسیم. ضروری است که با تنهایی‌مان آشنا شویم. حتی معاشرت کنیم. همان‌قدر که بودنش گاهی کلافه‌مان می‌کند، گاهی هم حضورش را محترم بشماریم و نیز، آن را به غم نسبت ندهیم.»
نویسنده در کتاب به موضوع حدومرز عشق اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد که چگونه مرزهای دوست داشتن را مشخص کنیم: «یادم بیاور برایت بنویسم عشق را باید بدون ‌حساب¬وکتاب اندوخت اما باحساب خرج کرد. و برایت بنویسم که هی بر این طبل بی‌صدا اما توخالی "بی‌حساب دوست¬داشتن" نکوبی که دوست¬داشتن حساب و کتاب دارد. دوست¬داشتن حدومرز می‌شناسد. حساب و کتابش؟ ظرفیت خودت. که اگر می‌توانی ظرفت را بزرگ‌تر، ظرفیتت را بیشتر کن. اگر نمی‌توانی اما اندازه نگه دار. حدومرزش؟ عزت خودت. کرامت خودت. شخصیت خودت. دوست¬داشتن که نباید تو را بی‌عزت، بی‌کرامت، بی‌شخصیت کند.»
در بخشی از کتاب، به هم‌زیستی غم و شادی توجه شده و نویسنده در باب این موضوع نوشته است: «اما من با خودم می‌اندیشم، کاش شادی را در نیندازیم با غم. شادی عدم غم نیست. شادی کنار آمدن با غم است. دعوت¬کردنِ رسمی است از غم که بیاید با ما باشد، با ما خودمانی شود، با ما معاشرت کند. معرفی‌اش کنیم به دوستانمان، دوستان غم من، غم من دوستان. و بعد موسیقی گوش کنیم، بگوییم، برقصیم به سلامتی غم، این وفادارِ همیشگی. بعد ببریمش به خانه، بیاید با ما خیره شود در آینه، بخندد، مسواک بزند، برود جایش را بیندازد، آرام و نجیب شب‌ به¬خیر بگوید. صبح که چشم باز می‌کنیم یادمان بیاید که تنها نیستیم و لبخند بزنیم، چون غم و تنها غم است که ما را تنها نمی‌گذارد. دیدی که من را هیچ‌کسی یاد نکرد جز غم، که هزار آفرین بر غم باد.»
شاید بتوان یکی از به یادماندنی‌ترین و زیباترین نقل‌قول‌های کتاب را این پارگراف دانست: «آدم باید هر از گاهی هم اسم هم‌خانه‌هایش را، رفقایش را، بغل¬دستی‌هایش را فراموش کند. بعد زور بزند توی سه جمله توصیف‌شان کند؛ بدو بدو. بگوید مثلا آنی که خنده‌اش قشنگ است. آنی که صورتش بوی صبح اول وقت می‌دهد. آنی که حرف زدنش طعم قهوه‌ی تازه‌دم دارد. آنی که سین‌اش آدم را عاشق می‌کند.»

درباره نویسنده کتاب دال دوست داشتن

حسین وحدانی، روزنامه‌نگار، فعال فضای مجازی و نویسنده¬ی ایرانی، زاده سال 1358 شمسی است. او که تحصیل‌کرده¬ی دانشگاه شهید بهشتی است، در دو رشته¬ی مهندسی نرم‌افزار و ارتباطات مدرک کارشناسی دارد. حسین وحدانی که به مدت 20 سال سابقه¬ی روزنامه‌نگاری در نشریاتی هم¬چون همشهری را دارد، اولین کتابش را در سال 1395 شمسی و با نام «دال دوست¬داشتن» نوشت که مورد استقبال بسیاری قرار گرفت. او از انگیزه¬ی شخصی‌اش برای نوشتن این کتاب گفته که هدفش، بهترکردن حال آدم‌ها بوده است. حسین وحدانی هم¬چنین یک کتاب ترجمه هم در رزومه کاری خود دارد؛ کتابی به نام «اگرهای خانواده» از مک فارلین که یک اثر روانشناسی است.

برای مشاهده و خرید سایر آثار در حوزه کتاب روانشناسی می‌توانید به دسته بندی مربوطه مراجعه نمایید.