ناتمامی

رمان ناتمامی نوشته‌ی زهرا عبدی، توسط نشر چشمه در سال ۱۳۹۵ منتشر شد و توانست در زمان کوتاهی توجه بسیاری از مخاطبان را به خود جلب کند. کتاب ناتمامی نامزدِ مرحلۀ پایانیِ جایزه‌ی «احمد محمود» و برنده‌ی تندیس بهترین رمان سال ۱۳۹۵ از سوی جایزه‌ی ادبی هفت اقلیم شد. این کتاب در 23 فصل تالیف شده که هر فصل راوی جداگانه‌ای دارد.
داستان کتاب، با ناپدید شدن رازآلودِ دختری که به‌عنوان دانشجو به تهران مهاجرت کرده آغاز می‌شود و تلاش برای یافتن او ادامه‌ی ماجرا را شکل می‌دهد. نویسنده علاوه بر پرداختن به مسائل اجتماعی، مشکلات معیشتی و بحران‌های موجود در جامعه، گریزی به اسطوره‌ها و تاریخ ایران دارد که بر ارزش و جذابیت این اثر افزوده است.

نظر خوانندگان درباره کتاب ناتمامی چیست؟

سینا درباره‌ی کتاب ناتمامی نوشته: «این کتاب در مورد تناوب یک‌جور ناتمامی مشترک در تمام قصه‌هاست؛ از خدایان باستان بگیر، تا روزمرگی‌های امروزی...قهرمان قصه انقدر واقعی و نزدیک است که می‌توانی دست بیندازی گردنش و بی‌خجالت، از افکار مبتذلت برایش حرف بزنی!»
آرش نظرش را در سایت «گودریدز» نوشته است: «در تمامی کشورها شهری وجود دارد که می‌شود گفت نمادی از کلیت وجودی آن کشور است، برای ما، تهران نمادی از زندگی در اوج رفاه و آرامش و آسایش است. در «ناتمامی»، تهران جوری به تصویر کشیده می‌شود که می‌بینیم در ورای لفاف زیبا و هوش ‌از سر بر این شهر، به غده‌ای چرکین می‌ماند که هرچه بیش‌تر از آن می‌دانید بیش‌تر از آن متنفر می‌شوید. و چه بسیار انسان‌هایی که به فریبِ همین ظواهر زیبا در گرداب این شهر غرق شدند. صراحت بیان نویسنده را شدیدا پسندیدم. قصه دیدی سیاست‌گونه نیز دارد. وقتی بخل و حسد‌ها و تنگ‌نظری‌ها و کنترلی شدید بر فضایی چون فضای دانشگاه به وجود می‌آید، هرکس باید جبهه خودش را مشخص کند، جبهه‌های موافقِ جریان می‌مانند و ترقی می‌کنند و جبهه مخالف رانده و محروم می‌ماند، هرچند که دارای حداکثر صلاحیت باشد.»
ماندانا نیز نظرش را چنین عنوان کرده است: «اگر بنویسم از بهترین‌ کتاب‌های عمرم است، شاید کم نگفته باشم. شاید اینکه نویسنده‌اش ایرانی است، در تاثیرگذاری آن بر من نقش داشته است. صدایی جسور، دقیق، پر از ظرافت و نکته، آشنا با پیچ و خم دادن به روایت داستانی در ادبیات ما بلند شده است. زهرا عبدی در دومین کارش به نظرم کاری کرده است کارستان. اسطوره را با دردهای اجتماعی ما پیوند زده است. در طول داستان هم با تاریخ مواجه می‌شویم، هم با مسائل حاد اجتماعی. هم در قشرهای اجتماعی متفاوت سیر می‌کنیم، هم با گوشه‌هایی از ادبیات فارسی‌مان آشنا می‌شویم. هم درگیر روایتی ماجراجویانه می‌شویم و هم وارد ماجراهایی عشقی. و تشبیه‌ها و توصیف‌هایش واقعاً خاص و منحصربه‌فرد است. دست مریزاد به خانم زهرا عبدی.»

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند

برش‌هایی از کتاب ناتمامی را در ادامه می‌خوانیم:
«امید گاهی حماقت‌ها را معنای متعالی احمقانه‌ای می‌بخشد. مثل امید به تغییر بعضی چیزهایی که به زبری پوست کرگدن شده و آدمی رویش، به نازکی بلاهتش، کِرِم می‌مالد.»
«آدم‌ها تا وقتی خیلی نزدیکشان نشده‌ای، همانی هستند که تو از آن‌ها در ذهنت ساخته‌ای، اما وقتی کمی نزدیک می‌شوی بیشتر خودشان می‌شوند و کمتر شبیه ذهنیت تواَند. شاید برای همین است که بعد از هر نزدیک شدنی، دوری لازم است؛ فرصتی برای بازسازی تصویری که از محبوب ساخته-ای، تصویری که هر چه تلاش کنی با اصلش برابر نمی‌شود.
برای همین شاید نزدیک شدن همیشه کراهت به دنبال دارد...»
«امشب به این نتیجه رسیدم که گم شدن بدترین اتفاقی است که می‌تواند برای کسی بیافتد. حتی از مرگ هم ناامیدکننده‌تر است. یک پایان کاملا باز برای یک ماجرای کاملا بسته.»
«تو اوج ناامیدی وقتی کسی دارد به خودکشی فکر می‌کند، دلش نمی‌خواهد بمیرد که؛ دلش می‌خواهد یکهو اتفاق خیلی بزرگی برایش بیفتد.»
«با چشم‌هایی درشت و خیره به روبه‌رو، ابروهایی کمانی، نه پهن و نه نازک، با این که زنم، هفت طبقه ریش مجعد دارم. من خودِ خودِ گیل گَمِشم. با این که دختری محتاط و حتی تا حدی ترسو هستم، اما طبق نقاشی‌های به‌جا‌مانده از الواح گِلی، شیری وحشی هم زیر بغل زده‌ام. توی آینه نگاه می‌کنم. سینه‌هایم زیر زره‌ای که بر تن کرده‌ام معلوم نیست. شاید برای همین باستان‌شناسان گمان کرده‌اند من مَردم.»

درباره نویسنده کتاب ناتمامی

زهرا عبدی نویسنده‌ و منتقد ادبی، فارغ‌التحصیل ادبیات فارسی و نیز ادیان و عرفان از دانشگاه تهران است. او اولین بار سال ۱۳۸۷ با مجموعه شعر نو به نام «تو با خرس سنگین‌تر از کوه رقصیده‌ای» به ‌عنوان شاعر مطرح شد و ۵ سال بعد رمانی به نام «روز حلزون» نوشت. با انتشار رمان «ناتمامی» در سال 1395، زهرا عبدی بیش‌ازپیش به‌ عنوان نویسنده شناخته شد. 

برای مشاهده سایر رمان های روز دنیا می‌توانید به دسته‌بندی خرید رمان مراجعه کنید.