کتاب روزگاران اثر عبدالحسین زرینکوب از جمله کتابهای مربوط به حوزه تاریخ ایران است که توسط انتشارات سخن به چاپ رسیده است. نویسنده در کتاب روزگاران روایتی از تاریخ ایران از آغاز تا سقوط سلطنت پهلوی ارائه کرده است. این کتاب برای علاقهمندان به تاریخ ایران (ادوار مختلف) مناسب است.
زرینکوب که از شناختهشدهترین و برجستهترین پژوهشگران ایرانی است در کتاب «روزگاران» تاریخ ایران را از ورود آریاییها به فلات ایران تا پایان حکومت پهلوی بررسی کرده و تاریخی جامع و خواندنی برای علاقهمندان به تاریخ و فرهنگ ایران مهیا کرده است. روزگاران تاریخی را روایت میکند که حاکی از حوادث و رویدادهای تلخ و شیرین است، حاکی از جنگها و صلحها و خونریزیها، رفتن یک حاکم و برآمدن حاکمی دیگر و اینهمه، هرچند بهطور فشرده نگاشته شده، اما مروری دقیق و ظریف بر تاریخ ایران از روزگاران قدیم تا به قرن چهاردهم است. با وجودی که در فشردهنویسی، رویدادها اغلب فهرستوار و همراه با توضیحی مختصر ارائه میشوند، زرینکوب با تسلطی که بر تاریخ و فرهنگ ایران دارد هر کجا که ضروری دانسته، توضیحات روشنگرانه خود را دریغ نکرده است. او هر جا حساسیتی در کار بوده، مکثی کرده و شرح و تفسیری بیان کرده که موجب شده بر جذابیت کتاب افزوده شود و خوانندگان استفاده بیشتری از آن ببرند. او منابع و مدارک متعددی را در تنظیم این کتاب به کار گرفته و با توجه به این واقعیت که خیلی از آثار تاریخی با رویکردی جانبدارانه به مسائل نگریستهاند یا سعی در ترویج راه و رسم سیاسی خود داشتهاند یا بنا بر طرفداری از یک نژاد و تاختن بر نژادی دیگر ارائه شدهاند، زرینکوب با پایبندی به حقیقت کار خود را انجام داده است؛ به نحوی که مسائل را از زوایای مختلف بررسی کرده و با در نظر گرفتن حقایق، ولو برخی از آنها با سلیقه و پسند خیلیها جور نباشد، به نوشتن پرداخته است. تاریخهای قدیمی از آن رو که در درون دستگاههای حکومتی نوشته شده بوده و یا جهتگیریهایی در آنها وجود داشته، منجر به پوشیده نگه داشتن بسیاری از حقایق شده و راه را برای جستجوی حقیقت با سنگلاخ مواجه کرده است. بر این اساس است که تلاش زرینکوب در این کتاب، معنا مییابد، زیرا کشف حقایق و بیان آن از اصولی است که زرینکوب به آن وفادار بود. شیوه تاریخنگاری او که متکی بر منابع و روشهای علمی و محققانه است، در بسیاری از آثارش از جمله این کتاب که به دوران و موضوعات مختلفی همچون مادها، طلوع هخامنشیان، اشکانیان و احیای ایران، ساسانیان: کشمکش با بزرگان، سامانیان، غزنویان و میراث آنها، صفویه، عظمت و انحطاط و... میپردازد به خوبی قابل مشاهده است و توانسته چکیده تاریخ کشوری کهنسال را با تکیه بر قدرت علمی و هنر قلم خویش در کتابی پربار بگنجاند. در بخشی از کتاب میخوانیم که «کورش این نفحه تازه را در عالم دردمید و الگوی یک فرمانروایی نوین را که مبنی بر اخلاق و عدالت و نجابت بود، به عالم عرضه کرد. وی تسامح را لازمه امپراطوری میدانست و امپراطوری را هم بدون سعی در توسعه محکوم به رکود و زوال مییافت. اما بنیاد فرمانروایی را بر رأفت و محبت قرار میداد و به همین سبب حتی دشمنانش که به نرمخویی او آگاه بودند در جنگ با او، مانند کسی که باید بکشد یا کشته شود نمیجنگیدند و چون از عطوفت او، هرچند به ندرت نیز خشم و قهری چاشنی آن میشد، مطمئن بودند از اینکه مغلوب او گردند دچار نومیدی و وحشت نمیشدند.» زرینکوب، در این کتاب به معرفی و بررسی سلسلههای پادشاهی ایران پرداخته و ظهور و سقوط آنها را از زوایای مختلف کاویده است. زرینکوب که تاریخ ایران را به خوبی میشناسد، به فرهنگ ایرانی در دوره باستان هم توجه دارد زیرا در آن دوره تسامح و رواداری درخشش خاصی داشته است. در دوران قدیم یکی از گرفتاریهای بزرگ، جدال ادیان و بروز جنگهایی بزرگ به آن بهانه بوده ولی به گفته او ایران در دوره باستان کانون محاوره ادیان متنوع بود که این موجب صلح و زندگی بهتر میشده است. زرینکوب با هوشیاری اشاره دارد که رعایت تسامح و رواج مدارا موجب میشده که برخوردها و جدالها به حداقل برسد و حکمرانی خوب پدید آید و فرمانروا رفتاری نجیبانه در پیش گیرد. او با توجه به مشکلات موجود در جهان که عدم مدارا و تساهل در ایجاد آنها بسیار تأثیر داشته، به سراغ تاریخ میرود تا درسهای تاریخ به کمک مردم امروز آید. به تعبیری، نگاه او به تاریخ نگاهی اخلاقی و در جهت بهتر کردن زندگی انسانهاست.
برای مشاهده آثار دیگر در این حوزه میتوانید از دسته بندی کتاب تاریخی بازدید فرمایید.