امیرکبیر به سال 1266 قصد کرد تا برای بومی کردن دانش و فن در سرزمین ایران، مکانی را بنا نهد که مرکز دستاوردهای علمی روزگار خود باشد.
پس طرح بنای دارالفنون ریخته شد و تهیه نقشه ساختمان آن به عهده میرزا رضا مهندس باشی واگذار گردید. وی گویا در شمار شاگردانی بود که به دستور عباس میرزا برای تحصیل به اروپا گسیل گشته بودند. براوردن ساختمان نیز توسط محمدتقی خان معمار باشی انجام گردید و پس از گذشت یک سال و اندی، سرانجام به سال 1268 یعنی درست سیزده روز قبل از قتل فجیع امیر، در بیستم دی ماه همان سال گشایش یافت.
زنده یاد علامه دهخدا، به درستی سال تاسیس دارالفنون را سال تحول جدید در سیستم تعلیم و تربیت ایران میداند.