صمد بهرنگی

صمد بهرنگی (1347-1318) معلم و منتقد اجتماعی در محله‌ی چرنداب در شهر تبریز و در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد و رنج تنگدستی را از دوران کودکی چشید. او پس از پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه راهی دانشسرای مقدماتی تبریز شد و در خرداد ۱۳۳۶ تحصیلات خود را در آن‌جا به پایان رساند. بهرنگی خیلی زود مشغول به کار معلمی شد و در مناطقی که اطراف تبریز بودند به تدریس پرداخت. او در سال 1337 جهت ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی زبان و ادبیات انگلیسی وارد کلاس‌های شبانه دانشکده‌ی ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه تبریز شد و تحصیلات خود را به پایان رساند. او که به امر آموزش کودکان و نوجوانان اشتغال داشت، هم برای بچه‌ها قصه می‌نوشت و هم این‌که از افراد معترض به حکومت پهلوی بود. برخی از آثارش مانند «ماهی سیاه کوچولو» و «اولدوز و کلاغ‌ها» در بین چریک‌های فدایی خلق بسیار هوادار داشت و افراد معترض آن‌ها را می‌پسندیدند. او سرانجام چون شنا بلد نبود، در رود ارس و در ساحل روستای کوانق غرق شد، هرچند بسیاری کوشیدند مرگ او را سیاسی جلوه دهند. «اولدوز و عروسک سخنگو»، «پسرک لبوفروش»، «پیرزن و جوجه‌ی طلایی‌اش» و «افسانه‌های آذربایجان ترکی» از آثار او هستند.