حافظ

حافظ شیرازی شاعر بزرگ و نامدار قرن هشتم در شهر شیراز زاده شده است. سال تولد او چندان روشن نیست و بر اساس شواهد می‌توان گفت که در حدود سال‌های ۷۲۰ تا ۷۲۵ ه‍.ق بوده است. او در شیراز زندگی کرده و علاقه‌ی زیادی به این شهر و گردشگاه‌های آن داشته که در شعرش و در اشاره به گلگشت مصلی و آب رکن‌آباد این واقعیت به خوبی روشن است. همچنین با توجه به اشعاری که سروده و به جا مانده است نیز می‌توان دریافت که با زبان عربی، علوم اسلامی و ادبیات فارسی بسیار انس داشته و چنین نقل شده که در دوران نوجوانی‌اش در یک نانوایی شاگردی می‌کرده است. در زمان حکمرانیِ شاه شجاع، و علی‌رغم درگیری‌های سیاسی که فضای دشواری را پدید آورده بوده، دورانی بوده که حافظ در اوج بلوغ هنری خود قرار داشته است. زیرا در همان دوران است که نام و آوازه حافظ در تمامی قلمرو ایران می‌پیچد و در سرزمین‌های مختلف شهرت پیدا می‌کند. همین نام و آوازه موجب می‌شود که بسیاری از حکام زمانه از او بخواهند که به شهر آن‌ها سفر کند تا میزبانی او را برعهده گیرند. غزلیات حافظ از زیباترین جلوه‌های هنر و اندیشه اوست.