درآمدی نو بر روانکاوی/ نظریه و درمان
کتاب «درآمدی نو بر روانکاوی؛ نظریه و درمان» (Introduction to Psychoanalysis: Contemporary Theory and Practice) به نویسندگیِ مشترک آنتونی بیتمن و جرمی هولمز در دو بخش، با عناوینِ «نظریه» و «درمان» تدوین شده است که در طی آن، درمان و اصول بنیادین روان‌کاویِ جدید مورد تحلیل و بررسی قرار می‌گیرد. کتاب «درآمدی نو بر روانکاوی» را علیرضا طهماسب ترجمه کرده و نشر نو آن را منتشر نموده است.
این کتاب علم روانکاوی را مورد بررسی قرار داده و نویسندگان آن، به مسائل بنیادین درباره‌ی تأثیر روانکاوی در روان‌پزشکی می‌پردازند. در این کتاب که بسیار آسان‌فهم و ساده نگاشته شده، مکاتب و رویکردهای مختلف روانکاوی معرفی و بررسی می‌شود. همچنین ارجاعات و مثال‌های بالینیِ بسیاری در آن گنجانده شده است که از این رو می‌تواند به عنوان مرجعی معتبر و قابل استناد برای استفاده‌ی علاقه‌مندان به این مقوله و همچنین دانشجویان، روان‌کاوان، افراد تحت درمان و مددکاران اجتماعی قرار گیرد.
نظر خوانندگان در سراسر دنیا درباره کتاب درآمدی نو بر روانکاوی؛ نظریه و درمان چیست؟
«در سراسر کتاب ارزیابی‌هایی سنجیده و انتقادی، از اندیشه و عملِ روانکاوی و همچنین نقاط قوت و ضعف آن ارائه می‌شود. این کتاب را در مورد افکار تحلیل‌گران، چرایی افکار آن‌ها و آن‌چه که انجام می‌دهند، بسیار مفید یافتم.» جملات فوق بیانات انجمن مشاوره انگلستان در مورد کتاب «درآمدی نو بر روانکاوی» است.
نشریه بین‌المللی روانکاوی: «این اثرِ عالمانه و مرجع مفید، همان چیزی است که از متنی مقدماتی انتظار می‌رود.»
محمدمحسن مهتدی نظرش راجع به کتاب «درآمدی نو بر روانکاوی» را در صفحه اینستاگرامش نوشته است: «پویایی را می‌توان ملاکی مهم و مزیت‌بخش در ساخت اندیشه دانست. رویکرد روانکاوی از ویژگی پویاییِ بسیار برخوردار است. بر همین اساس در تطور و گونه‌به‌گونی خود از زمان شکل‌گیری تا امروز، فراز و گاهی فرودهایی را تجربه کرده است. این فراز‌و‌فرودها علاوه بر شکل‌دهی نظریه‌های جدید، منجر به آن می‌شود که در خوانش مجدد نظریه‌های اولیه، درک و برداشتی جدید ایجاد، و دریچه‌های نوینی در مواجهه با آن بر ما آشکار شود. علاوه بر محتوای کتاب، یادداشت مترجم نیز بسیار خواندنی است. دکتر طهماسب در یادداشتی عالمانه و دردمندانه به تبیین مواجهه جامعه ایران نسبت به روانکاوی می‌پردازد که سرشار از نکات آموزنده است. علاوه بر این، قلم دکتر طهماسب در ترجمه‌ی این کتاب، همچون سایر ترجمه‌هایش، بسیار پیراسته و آراسته است که مطالعه‌ی روانکاوی را برای ما شیرین و آموزنده می‌کند.»
یکی از کاربران سایت «آمازون» که چندین ماه تحت درمان روانکاوی قرار گرفته، کتاب فوق را مفید یافته و نظرش را در سایت «آمازون» ثبت کرده است: «این کتاب خوب است اما خواندن آن آسان نیست. من 6 ماه است که تحت درمان روانکاوی طولانی‌مدت هستم. من عمیقا به آن علاقه‌مند هستم و پس از حدود 6 ماه جست‌وجوی منابع مختلف در وب، می‌خواستم یک کتاب مناسب برای دست‌یابی به برخی از نظریه‌های اساسی با جزئیات بیشتر تهیه کنم. بسیاری از کلمات جدید وجود دارد که من آن‌ها را نمی‌دانستم، اما اگر مایل باشید آن‌ها را جست‌وجو کنید، پیچیدگی برخی از ایده‌ها روشن‌تر می‌شود. من نگران بودم که شاید یادگیری نظریه‌های بیشتر، بر دفاع فکری من در درمان بیفزاید، اما این‌طور به نظر نمی‌رسد. آگاهی بیشتر از تاریخ، مهره‌های اصلی روانکاوی و نظریه‌های آن، مشارکت من در این فرآیند و لذت آن را افزایش می‌دهد.»
تام –از خوانندگان کتاب- در سایت گودریدز نظرش را راجع به کتاب نوشته است: «کتابی بسیار مفید برای افرادی که فروید را در جهت مطالعات تئوریک، فرهنگی یا فلسفی می‌خوانند تا درک کنند که مردم امروزه چگونه روانکاوی را انجام می‌دهند. لازم نیست به فروید اعتقاد داشته باشید تا از آن چیزی بیاموزید.»
جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند
در بخشی از کتاب به نیازی که فردِ تحت درمان، جهت "ویژه‌بودن"در نظر درمان‌گر حس می‌کند، پرداخته شده است. به این مسئله "انتقال آرمانی‌سازی" گفته می‌شود و در توضیح آن آمده است: «همان‌گونه که کودکی پس از خروج از مدرسه در میان انبوهی از کودکان، در نظر والدینش کودکی ویژه می‌نماید و برقی در چشمان مادرش برمی‌انگیزد، به همین طریق بیمار نیز امیدوار است در نظر روان‌کاو فردی ویژه جلوه کند. نقصان انعکاس‌یابی در دوران کودکی به فقدانِ انسجام و یکپارچگی خود و کاستی عزت‌نفس می‌انجامد. در پاسخ، کودک برای کامل‌بودن و نمایشگری و جلب توجه بیشتر تلاش می‌کند و پیوسته به تائید و تحسین میلی سیری‌ناپذیر دارد. به گفته کوهوت، روان‌کاو باید مانند والدی خوب برای جست‌وجوی ناشیانه‌ی بیمار در پی عزت‌نفس، آینه‌ای باشد نه آن‌که با تاویل‌های ناپخته و نابه‌جا جای پایش را سست کند.»
درباره نویسنده کتاب درآمدی نو بر روانکاوی
آنتونی بیتمن، مشاور روان‌پزشک، روان‌درمانگر و هماهنگ‌کننده‌ی MBT در مرکز ملی آنا فروید برای کودکان و خانواده‌ها است. او استاد افتخاری دانشگاه روان‌درمانی کپنهاگ و پژوهشگر مفتخر در مرکز بین‌المللی تاریخ و فرهنگ ورزش در دانشگاه دی مونتفورت انگلستان بوده و همچنین سردبیر مجله Sporting Sounds: Relationships Between Sport and Music است. بیتمن "درمان مبتنی بر ذهنیت" را به همراه پیتر فوناگی برای "اختلال شخصیت مرزی" ایجاد کرد و تأثیر آن را در کارآزمایی‌های تحقیقاتی مورد مطالعه قرار داد.
او عضو متخصص گروه توسعه موسسه ملی تعالی بالینی (NICE) در انگلستان و همچنین از سال 2012 تا 2015 رئیس انجمن اروپایی برای مطالعه "اختلالات شخصیت (ESSPD)" بود. آنتونی بیتمن در سال 2012 «جایزه دانشمند ارشد» از گروه انگلیسی و ایرلندی را برای مطالعه اختلال شخصیت؛ و در سال 2015 «جایزه‌ی سالانه‌ی دستاورد در زمینه‌ی اختلالات شدید شخصیتی» را از BPDRC در ایالات متحده دریافت کرد. او درحال‌حاضر رئیس گروه توسعه‌ی راهنمای ملی برای "اختلالات خوردن" است. بیش از 14 کتاب و 120 مقاله‌ی تحقیقی از وی منتشر شده است.
جرمی هولمز –روان‌پزشک انگلیسی- در دانشگاه کمبریج و کالج دانشگاهی لندن آموزش دید. او درحال‌حاضر به‌عنوان مشاورِ روان‌درمانگر در North Devon فعالیت می‌کند. هولمز همچنین دارای پست استاد مهمان در کالج دانشگاه لندن (UCL) است و تا سال 2003 عضو ارشد تحقیقات بالینی در دانشکده پزشکی بود. از جمله کتاب‌های او عبارت‌اند از: «جان باولبی و نظریه دلبستگی»، «جست‌وجوی پایگاه امن: نظریه دلبستگی و روان‌درمانی» و «خودشیفتگی». او همچنین ارزش‌های روان‌درمانی (مطالعات در زمینه‌ی اخلاق زیستی) را به همراه آر.دی.هینشل وود و ریچارد لیندلی به نگارش درآورد.
کتاب‌های پیشنهادی
