اوستا/ 2 جلدی

کتاب اوستا به چهار بخش اصلی تقسیم می‌شود: بخش اول آن را «گاتی» یا «گاتاها» می‌نامند که شامل اشعار سرشناس زرتشت است. بخش دوم کتاب «یاسنها» است که درباره انسان، خدا، و جهان سخن می‌گوید. بخش سوم «ویدهوکت» نام دارد و شامل آیین‌ها و نمادهای مذهبی است. بخش چهارم و آخر «یاستها» نام دارد که مجموعه‌ای از نیایش‌ها و دعاهای مذهبی را در بر می‌گیرد.

نظر خوانندگان درباره کتاب اوستا چیست؟

احسان در سایت گودریدز که از کتاب با ترجمه خوبش خوشش آمده؛ نوشته است: «یادداشت‌های مقدماتی نویسنده، تمام «گاهان» و چند «یشت» ازجمله «مهریشت» و «هرمزدیشت» را خواندم و مکررا از اعلام در انتهای جلد دوم بهره بردم. ترجمه بسیار جذاب و هنرمندانه است. مطالعه این کتاب را به همه توصیه می‌کنم چون ممکن است مثل من شما را هم به خوندن چند کتاب دیگر در پیرامون اساطیر و تاریخ ایران باستان و شناسایی بیشتر آیین مزدیسنی رهنمون کند. تنها اشکالی که به کتاب می‌شود گرفت این است که حرکت‌گذاری‌های واژگان اوستایی در خط پارسی یا اساسا دارای اشکال‌اند و یا به دلیل ابهام ذاتی در خط پارسی-عربی خوانش یکتایی ندارند و ای کاش نویسنده از خط لاتین نسبتا استانداردی که نویسندگان حوزه ایران‌شناسی استفاده می‌کنند، برای تشخیص بهتر تلفظ واژگان دست‌کم در زیرنویس استفاده می‌کرد.»

مخاطب دیگری نیز در سایت ایران‌کتاب می‌نویسد: «این کتابی است که هر ایرانی بسته به ریشه فرهنگی و مذهبی خود باید آن را در خانه داشته باشد و البته تنها داشتن کتاب کافی نیست بلکه باید آن را مطالعه کند تا خود و گذشته خود را بهتر بشناسد.»

جملاتی که شاید انگیزه خواندن کتاب باشند

اشعاری از کتاب آورده‌ایم تا نمونه خوبی برای شما باشد: «این آبها و زمینها و گیاهان را می‌ستاییم.

این جاها و روستاها و چراگاهها و خانمانها و آبشخورها را می‌ستاییم آهوره مزدا دارنده این روستاها را می‌ستاییم.»

«ای زرتشت! [ای] آن که نیرومندترین، دلیرترین تُخشاترین، چالاک‌ترین و پیروزترین آفریدگار دو مینو شدی!

تو همه دیوان را ـ که از این پیش، همچون مردمان، روی زمین می‌گشتند ـ در زمین پنهان کردی.»

«[زوت:]

دیوان را نکوهش می‌کنم.

من خَستویم که مزداپرست، زرتشتی، دیوستیز و اهورایی کیشم. من ستاینده و پرستنده اَمشاسپَندانم. آهوره مزدای نیک ـ آن خداوند نیکی، آن آشونِ رایومندِ فره‌مند- را سزاوار نیکی‌ها می‌دانم؛ چه از اوست هر آنچه نیکوست؛ از اوست گیتی؛ از اوست اَشَه؛ از اوست روشنایی؛ از فروغ اوست که [جهان] جامه شادمانی دربر کرده است.»

درباره نویسنده کتاب اوستا

جلیل دوستخواه ایران‌شناس، مترجم و ادیب معاصر ماست که در سال ۱۳۱۲ و در شهر اصفهان به دنیا آمده است. او بعدها در رشته ادبیات فارسی در دانشگاه تهران لیسانس و دکتری گرفت و سپس در دانشگاه اصفهان به تدریس مشغول شد.

بخشی از آثار و کارهای او عبارت‌اند از: «هیمالیا»، «اندر بلای سخت» و «رهیافتی به متن‌های اوستایی». آقای دوستخواه مدت‌هاست که مهاجرت کرده است و در استرالیا کارها و پژوهش‌های خود را دنبال می‌کند.