«چرنی/ اپوس 599» از اتودهای نوشته شده توسط «کارل چرنی» است که برای نخستین بار در سال ۱۹۸۶ منتشر شد. این اثر در ایران با ترجمهی علی گرگینزاده و توسط «انتشارت سرود» در اختیار علاقهمندان قرار گرفته است. تاثیر کارل چرنی بر موسیقی بسیار مشهود است. اساتید و هنرجویانِ بسیاری از این اتودها استفاده میکنند.
این کتاب شامل اتودهای طبقهبندی شده است و برای همهی علاقهمندان نوازندگی پیانوی کلاسیک قابل استفاده است. این اپوس تکنیکهای متعدد لازم برای پایهگذاری نوازندگی را به هنرجو پیشنهاد میکند. توضیح مختصری دربارهی اپوس یا شماره اثر: «در موسیقی دورهی کلاسیک، دربرگیرنده شمارهای کلی است که هر آهنگساز برای انتشار یک اثر یا مجموعه آثار خود اختصاص میدهد تا از این طریق به تشخیص آنها کمک کند. این سامانه بهطور گسترده در طول تاریخ موسیقی بهوسیلهی آهنگسازان استفاده شده است. این شمارهگذاری از اوایل سدهی هفدهم توسط آهنگسازان مورد استفاده قرار گرفت.»
نظرات زیر را از بین دیدگاههای ثبت شده در سایت آمازون، با هم میخوانیم. یکی از خوانندگان کتاب نوشته است: «من در نواختن پیانو مبتدی نیستم اما با آغاز شیوع کرونا تصمیم گرفتم وقت بیشتری را به پیانو زدن اختصاص دهم و برای پیشرفت در پیانو از کتاب چرنی استفاده کردم. این نسخه کاملا استاندارد و مقرونبهصرفه است و برای مدت طولانی به من کمک کرد. من با کمک این اتودهای چرنی توانستم کنترل و هماهنگی بیشتری کسب کنم. در واقع توانستم قطعاتم را با اشتباهات کمتری بنوازم و این واقعا لذتبخش بود.»
مخاطب دیگری با اشاره به نقاط مثبت کتاب مینویسد: «من با این کتاب توانستم مهارت و قدرت انگشتانم را افزایش دهم. این کتاب واقعا مانند معلمی حرفهای به من کمک کرد تا مهارت نواختنم را ارتقا دهم. گاهی اتودها سخت میشدند و این موقعیتی چالشبرانگیز را برایم به وجود میآورد که بسیار سرگرمکننده بود. این تمرینات برای دانشآموزانی که میخواهند پیشرفت خوبی در پیانو داشته باشند، مناسب است.»
یکی دیگر از خوانندگان کتاب با اشاره به اتودهای مختلف، در سطوح متفاوت نوشته است: «این کتاب برای تمامی نوازندگان پیانو با هر سطحی مناسب است. اتودها گاهی بسیار آسان و گاهی بسیار سختاند، بنابراین اگر در ابتدا از پس انجام آنها برنیامدید نگران نباشید.»
کارل چرنی، موسیقیدان مطرح اتریشی در سال ۱۷۹۱ در وین متولد شد. کارل چرنی در خانوادهی یک معلم و پیانیست به دنیا آمد. او در ابتدا نواختن موسیقی را در کودکی از پدر فرا گرفت و سپس به واسطهی فردی به نام «کرومفولتز» که ویولونیستی ماهر بود به بتهوون معرفی شد. او در نزد بتهوون پیانو را ادامه داد و آهنگسازی یاد گرفت.
وی همچنین شاگرد اساتید بزرگی مانند هومل و کلمنتی نیز بوده است. تاکنون تعداد آثار چاپ شده از وی به بیش از هزار جلد میرسد. از بین کارهای پیانوییاش، اتودهای وی به شهرت جهانی رسیدند و از همه ماندگارتر شدند. شاخصترین اتودهای این استاد بزرگ، «اُپوس 599» است.