«بوی کاهگل و آواز پرنده» دفتر شعر محمدابراهیم جعفری است که به کوشش مریم محمدی گردآوری شده است.
شعر، زبان هنر است که شاعر آن را زندگی میکند، قبل از آنکه آن را بیافریند. اشعار «بوی کاهگل و آواز پرنده» نیز تجلی زندگی آقای جعفری است که پر از تجربهها و سفرهای دور و دراز است.
در گودریدز در کنار نقدهای منفی که وجود دارد، بسیاری اشعار او را تحسین کردهاند و از سادگی و دلنشینی اشعار او گفتهاند. یکی از خوانندگان کتاب نیز نوشته است که اشعار این کتاب او را به یاد سهراب سپهری انداخته است. خواننده دیگری نیز کتاب بوی کاهگل آواز پرنده را چیزی شبیه سبک هایکو دانسته است و به همین علت آنها را دوست دارد.
«پرندهای، پشت دیوار کاهگلی میخواند… دیوار را، نقاشی کردم، باران بارید… دیوار پاک شد، بوی کاهگل با آواز پرنده ماند…
با تیر و کمان کودکیام/در کوچه باغهای قدیمی/ در انبوه درختان باران خورده/ سینه گنجشکی را نشانه گرفته بودم/ که عاشق تو شدم/ گنجشک بر شانهام نشست/ و من شکارچی ماهری شدم/ از آن پس هرگز به شکار پرندهای نرفتم/ هروقت دلتنگم/ آواز میخوانم/ پرنده میآید،/ پرنده مینشیند،/ پرنده را میبویم،/ پرنده را میبوسم،/ پرنده را رها میکنم/ و چون شکار دیگری میشود/ کودکیام را میبینم/ در کوچه باغهای قدیمی/ در کنار دیوارهای باران خورده/ با بوی کاهگل و آواز پرنده/ به خود میپیچد و گریه میکند/ های آواز/ چقدر تو را دوست دارم.»
محمدابراهیم جعفری (۱۳۹۷-۱۳۱۹) شاعر و نقاش معاصر ماست. از دیگر آثار وی میتوان به «هزار پرنده عاشق»، «چو مرغ شب، خواندی و رفتی» و «در سفر با ماه» اشاره کرد.