اوستا/ 4 جلدی با قاب

کتاب «اوستا» را ابراهیم پورداوود گردآوری کرده و انتشارات نگاه آن را منتشر کرده است. در کتاب «اوستا» که مجموعه‌ای چهارجلدی است، با متن مقدس زردشتیان آشنایی می‌یابیم. این کتاب که از قدیمی‌ترین کتاب‌های ایرانیان است ما را با اساطیر ایرانی و بنیش قدیم ایرانیان آشنا می‌کند. این کتاب برای علاقه‌مندان به آشنایی با دین زردشت و دوستداران تاریخ و اساطیر مناسب است.
اوستا کهن‌ترین میراث فرهنگی ایرانیان از پیش از اسلام، قرن‌ها توسط پارسیان هند حفظ شد تا عاقبت توسط محققی به نام آنکتیل دوپرون به مجامع فرهنگی و علمی اروپا راه یافت. کتاب اوستا به تعبیری کارنامه‌ی‌ باستانی ایرانیان است. کتابی که آیینی، اخلاقی و ادبی است. گفتار زرتشت پیامبر باستانی ایران که پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک پیام راستین او بود و بهروزی انسان را در نبرد با اهریمن جهل و دروغ می‌دید. اوستا کتاب مقدس زرتشتیان بوده و هفده بخش هم بوده اما اکنون فقط پنج بخش از آن در دسترس است. این پنج بخش نیز عبارتند از: یسنه یا یسنا که شامل سخنان زردشت بوده و با نام گاهان نیز شناخته شد، یشت‌ها که سروده‌های نیایشی است، وندیداد، ویسپرد و خرده اوستا. کلمه اوستا در متن کتاب نیامده و این کلمه به معنای دانش و شناخت است و با واژه ودا، نام کهن‌ترین کتابِ دینی هندوان هم‌ریشه است. در متون قدیمی و کهن دوران پس از اسلام، از اوستا با نام‌های دیگری مانند ابستا، اَستا، اَبستاق، وِستا، ستا، اوستاک، آبستا، اَبستاغ و بستاق یاد شده است. بخش‌های کتاب  اوستا در دوران‌های گوناگون نوشته شده و کسانی آن را نوشته و حفظ کرده‌اند. اما بخش سرودها که در این کتاب آمده از خود زردشت است. یشت‌ها از نظر محتوا دارای ساختمان ویژه‌ای هستند؛ توصیف، مدح و ستایش به یاری خواندن ایزدی که یشت بدو اختصاص دارد، همراه با ذکر اسطوره‌ها و حوادثی که آن ایزد در آن‌ها نقشی داشته ‌است. اسطوره‌ها به صورت ضمنی و غالباً فشرده به منظور اهمیت و تأثیر ایزد مورد پرستش در حوادث ذکر می‌گردد؛ مثلاً زمانی یکی از شخصیت‌های داستان ایزد معبود را با نثارِ قربانی به یاری خوانده و او به فریاد وی رسیده ‌است. 
جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند
به عنوان نمونه، ترجمه‌ی قسمتی از آبان یشت را که در آن توصیف اَردوی سُور ناهید و آمدنِ او به یاری پااوروَه کشتی‌ران ذکر شده می‌خوانیم: «اهوره‌مزدا به زرتشت سپتیمان گفت: برای من بستان اَردوی، سور ناهیدِ همه جا گسترده درمان بخشِ دوری گزیننده از دیوِ (کسی که از دیوها یعنی خدایانی که زرتشت آن‌ها را مطرود دانسته، جدایی اختیار کرده‌است) اَهورَه کیش را که در خور پرستش و ستایش جهان مادی است: افزایش دهنده خرمن، راستکار، افزایش دهنده گله و رمه، افزایش دهنده ثروت، افزایش دهنده دارای، افزایش دهنده کشور، راستکار. او را پااُوروَه، کشتی‌ران ماهر، پرستید در هنگامی که فریدون پیروزمند او را به شکل کرکس در بالا به پرواز درآورد. هم چنان سه روز و سه شب به سوی خانه خویش پرواز می‌کرد، (اما) نمی‌توانست فرود آید. در پایان شب سوم به سپیده دم رسید، در روشنی سپیده دم اَردوی سُور ناهید را خواند: ای اردوی سور ناهید، زود به یاری من بشتاب، مرا یاری ده. اگر من زنده به زمینِ اَهورَه آفریده و خانه خویش برسم، تو را در کنار رود رَنگ‌ها (پهلوی اَرَنگ: رودخانه‌ای اساطیری) هزار زوهر (نثار مایع که طی مراسم از آب پاکی و شیره گیاه هوم و شیر تهیه می‌کردند) آمیخته با هوم و شیر، تصفیه شده، نیاز خواهم آورد.»