-
در این مطلب می‌خوانید:
بهترین رمان‌های جهان را نویسندگانی آفریده‌اند که قادر بوده‌اند تجربیات درونی خود را به احساساتی وصف‌نشدنی بدل کنند. درواقع یک رمان خوب رمانی است که به انسان ترکیب‌های احساسی تازه‌ای عرضه کند و بتواند دامنه‌ی شعور او را گسترش دهد. نوشتن چنین رمانی آنقدر کم‌نظیر و دشوار است که هیچ‌گاه دیده نشده تمامی آثار یک نویسنده از این ویژگی ها برخوردار باشند.
با این مصادیق، انتخاب بهترین رمان ایرانی از میان آثار شگفت‌انگیز نویسندگان زبردست این مرزوبوم کاری عبث می‌نماید. از میان بهترین رمان‌های ایرانی، در ادامه به سراغ ده داستان موفق فارسی رفته و ویژگی‌های آن‌ها را بررسی کرده‌ایم. در ضمن شما می توانید به صورت غیر حضوری و به راحتی از خانه اقدام به خرید آنلاین کتاب از سایت بوک لند نمایید.
چشمهایش
در میان رمان‌های معروف ایران نام کتاب چشمهایش می‌درخشد. راز چشمهایش در شیوه‌ی نگارش آن است که بزرگ علوی به وسیله‌ی آن سبکی نو در داستان‌نویسی به وجود آورد. در این سبک که به استعلام و استشهاد شهرت دارد، نویسنده با کنار هم گذاشتن بخش‌های پراکنده‌ی یک ماجرا طرحی کلی از آن را به وجود آورده است.
شخصیت اصلی داستان استاد ماکان نام دارد. نقاشی هنرمند با شخصیتی عجیب که جریان زندگی عاشقانه و سیاسی او را از زبان زنی می‌شنویم که داستان چشمهایش به عنوان این کتاب تبدیل شده است. نقدها و حدس‌های بسیاری در مورد استاد ماکان و حقیقی بودن شخصیت او وجود دارد. عده‌ای از منتقدان استاد ماکان را از نظر هنری کمال‌الملک و از نظر سیاسی دکتر ارانی می‌دانند.
شوهر آهو خانم
تا‌به‌حال اندیشیده‌اید که اگر قرار باشد سال‌هایی از زندگی خود را در زندان به سر برید، آن را چگونه سپری می‌کنید؟ علی‌محمد افغانی نویسنده‌ی کتاب شوهر آهو خانم این کتاب را در سال‌های زندان نوشت و پس از آزادی اقدام به چاپ آن کرد. این اثرِ واقع گرایانه با چنان چیره‌دستی و ظرافتی نوشته شده که به‌سختی می‌توان باور کرد اولین اثر یک نویسنده باشد.
توصیفات بسیار جزئی از مکان‌ها و شخصیت‌های داستان، خواننده را به قعر داستان می‌برد یعنی به سال 1313 و در فضایی که وضعیت اسف‌بار زنان جامعه که شامل رفتار خشونت‌آمیز، بی‌حرمتی و چندهمسری است، دل هرکسی را به درد می‌آورد.
بوف کور
تاکنون کمتر نویسنده‌ای توانسته اثری موفق به سبک سورئال (فراواقع) خلق کند. اما صادق هدایت در رمان بوف کور به خوبی از پس این کار برآمده است. بوف کور که از زاویه دید اول شخص و به سبک پست مدرن روایت شده، درواقع واگویه‌های مردی جوان است که در راه شناخت خود، به انزوای روحی و جسمی کشیده شده و در مسیر جنون و فروپاشی قدم نهاده است.
بیشتر بخوانید: ۱۰ کتاب خنده داری که از خواندن آن روده‌بر می‌شوید
برای خواندن رمان بوف کور بهتر است ابتدا با اختلالات روحی راوی آشنا باشید تا بتوانید جهان را از زاویه دید او بنگرید. این روشنفکر جوان به واسطه‌ی دغدغه‌هایی که دارد، دچار انزواطلبی اجتماعی شده و همچنین شخصیتی اسکیزوئید، وسواسی و پارانوئید دارد.
این اثرِ بی‌بدیل پر از نمادهایی است که منتقدان همچنان در پی گشودن رمزهای آنند. بوف کور توانسته به هفتاد کشور جهان پا بگذارد و به 32 زبان نیز ترجمه شده است.
دایی جان ناپلئون
این رمان در فضایی کمیک، با ماجرای عاشقی پسری سیزده ساله آغاز می‌شود و تا پایان نیز توسط همین فرد روایت می‌شود. ایرج پزشک‌زاد خالق این اثر منحصربه‌فرد، توانسته با شخصیت‌پردازی قوی خود و با تکیه بر هزل و طنز، رویدادها و ساختار اجتماعی دهه‌ی ۴۰ را به تصویر بکشد. او در این کتاب اشرافی‌گری را به سخره گرفته است و با نگاهی متفاوت به عشق و قضیۀ بلوغ انسان‌ها می نگرد.
این اثر از چنان محبوبیتی برخوردار است که حتی اصطلاحاتی مانند «تفکر دایی جان ناپلئونی» یا «کار، کار انگلیسی‌هاست» را وارد زبان معیار کرده است.
کلیدر
از بیست‌و‌هفت‌سالگی تا چهل‌و‌دو‌سالگی! سال‌هایی که محمود دولت آبادی صرف نوشتن دومین اثر داستانی بلند دنیا کرده است! کلیدر رمانی است براساس حوادث واقعی و سرشار از آرایه‌های ادبی که سرنوشت غم‌انگیز رعیت‌های ایرانی در بستر جامعه‌ای استبدادزده را روایت می‌کند.
توصیفات دقیق دولت آبادی از مکان‌ها، شخصیت‌ها و رویدادها که گاهی آن‌ها را به عنصر خیال زینت داده و همچنین وجود ماجراهای عاشقانه‌ی اندوهاک، باعث شده بتوان به کلیدر هم به دید یک رمان تاریخی ایرانی نگریست و هم آن را در زمره‌ی بهترین رمان‌های عاشقانه ایرانی قرار داد.
سووشون
بار دیگر با نخستین اثر یک نویسنده مواجهیم که توانسته در لیست صد رمان برتر ایرانی قرار گیرد. سیمین دانشور سووشون را با بهره‌گیری از عنوان مراسم سوگواری برای سیاوش نگاشته و در آن به ترسیم وقایع سال‌های پایانی جنگ جهانی دوم و فضای اجتماعی حاکم بر آن دوران پرداخته است.
در این رمان آرایه ادبی "براعت استهلال" به کار گرفته شده است، به‌طوری که خواننده تنها با تورق صفحات اول کتاب می‌تواند دیدی کلی به درون‌مایه‌ی اصلی داستان پیدا کند.
تهران مخوف
اگر مشتاقید با اولین رمان اجتماعی ایران آشنا شوید، مطالعه‌ی کتاب تهران مخوف را به شما پیشنهاد می‌کنیم. مشفق کاظمی در این رمان تغییر شرایط اجتماعی، مفاسد و ناامنی‌ها و احوال درونی جامعه را در سال‌های پس از مشروطیت به تصویر کشیده است. این نویسنده‌ی 26ساله، مشکلات اجتماعی زمانه‌ی خود را در دل داستانی عاشقانه بازگو کرده است.
تنگسیر
تنگسیر رمانی بر مبنای واقعیت است که با لهجه‌ی بومی مردم تنگسیر - واقع در بوشهر - به نگارش درآمده و حتی تمامی شخصیت‌های آن واقعی هستند. صادق چوبک با توصیفات ماهرانه‌ی خود توانسته راوی بی‌عدالتی‌ها و ظلم‌هایی باشد که به مردم این خطه روا داشته شده است. در بستر همین اجتماع است که قهرمانی به نام زارمحمد به مبارزه و انتقام برمی‌خیزد.
من او
رضا امیرخانی در رمان ایرانی جدید من او مضامین عاشقانه را با رویکردی مذهبی تلفیق کرده و به رشته‌ی تحریر درآورده است. او با این ابتکار توانسته یک رمان ایرانی عاشقانه جنجالی خلق کند که خوانندگان و منتقدان فراوانی پیدا کرد. در این رمان با دو راوی روبه‌رو هستیم. یکی قهرمان عاشق‌پیشه‌ی داستان به نام علی فتاح و دیگری خود رضا امیرخانی.
جزیره سرگردانی
سیمین دانشور این بار خود در رمانش به نام جزیره سرگردانی حضور پیدا کرده است! در این رمان علاوه بر سیمین، نام آشنای شخصیت‌های واقعی دیگری نیز مانند شریعتی، جلال آل احمد و غلامحسین ساعدی به چشم می‌خورد و با این شیوه نویسنده واقعیت را چاشنی قوه تخیل خود کرده و اثری جاودان پدید آورده است. درواقع این رمان به سبک مستند-تخیلی نوشته شده است.
مواجه‌ی دختری به نام هستی به عنوان نمادی از نسل دهه پنجاه با بحران هویتی و سرگردانی‌های ناشی از آن، پیکره‌ی داستان را شکل می‌دهد.
بیشتر بخوانید: 7 رمان کوتاه کلاسیک برای آشتی کردن با کتاب
سخن آخر
رمان‌های خوب و آثار معروفی که در ذهن و قلب ما جاودانه شده‌اند، حاصل ریزبینی و کوشش بی‌دریغ نویسندگان آن‌ها هستند. شاید بهترین رمان عاشقانه ایرانی یا خارجی که خوانده‌اید داستان عجیب و پرمخاطره‌ای را روایت نکرده باشد، اما نویسنده با توصیفات قوی در ساختن تصاویر ذهنی و انتقال احساس به شما آنقدر قوی عمل کرده که طی خواندن آن گریسته و خندیده یا حتی عاشق شده‌اید!
برخلاف تصور عموم رمان نوشتن کار ساده‌ای نیست. نویسنده به مثابه وسیله‌ای برای تحقق الهامات و تخیل بی‌حدوحصر انسان است؛ کسی که به واسطه‌ی استعدادش رسالتی مهم برای برقراری ارتباط بین جهان احساس و جهان ادراک بر عهده دارد. اما این مهم رخ نمی‌دهد تا زمانی که وی به بلوغ هنری دست پیدا کند. این نویسنده است که با تمرین و کوشش، بستر جوشش چشمه استعدادهای خود را فراهم می‌کند.
نظرات کاربران