اقبال لاهوری

محمد اقبال لاهوری (1317-1256) شاعر، سیاست‌مدار و متفکر پاکستانی در سیالکوت (ایالت پنجاب پاکستان) زاده شد. اجدادش از قبیله‌ی سپروی برهمنان کشمیر بودند که حدود دویست سال قبل از تولد او به دین اسلام گرویده بودند. اقبال قرآن را در یکی از مساجد سیالکوت آموخت و دوره‌ی راهنمایی و دبیرستان را در کالج میسیونری اسکاتلند سپری کرد. سپس برای تحصیل در رشته‌ی فلسفه به دانشگاه لاهور رفت و دکترای خود در فلسفه را از دانشگاه کمبریج و دانشگاه مونیخ دریافت کرد. او در دوران تحصیل در دانشگاه، با ادوارد براون و رینولد نیکلسون هم آشنایی پیدا کرد و با آن‌ها ارتباط علمی داشت. او در جنبش اسلامی بر ضد استعمار بریتانیا در هنگام جنگ جهانی اول مشارکت داشت و با مولانا محمد علی و محمد علی جناح نیز در ارتباط و همکاری بود. اقبال در سال 1920 در مجلس ملی هند عضو بود اما چون اکثریت با هندوها بود وارد شورای قانونگذاری پنجاب شد که ماهیتی اسلامی داشت. او حامی محمدعلی جناح بود و در شورای قانونگذاری نیز از متن پیش‌نویسی که برای تأمین حقوق مسلمانان نوشته شده بود پشتیبانی کرد. از آثار منظوم اقبال می‌توان به «پیام مشرق»، «بانگ درا» و «جاویدنامه» اشاره کرد.