پابلو نرودا و دیگران

پابلو نرودا (1973-1904) شاعر و دیپلمات اهل شیلی و برنده‌ی نوبل ادبیات (1971) در شهر پارل زاده شد. پدر او کارمند راه‌آهن و مادرش نیز آموزگار بود. او دو ماه داشت که مادرش را از دست داد. نرودا از زمانی که کودک بود به کار نویسندگی علاقه داشت هرچند پدرش استعداد او را جدی نمی‌گرفت و حتی مخالف بود. او شانزده سال داشت که یکی از مقالاتش در یکی از جراید منتشر شد. وقتی هم که در شهر سانتیاگو و مشغول به تحصیل در دانشگاه بود، انتشار شعرهایش باعث شد که نامی در میان اهالی شعر و ادب پیدا کند. او که در مقام کارمند و کنسول در شهرهای مختلف جهان مشغول به کار بود، کم کم به کمونیسم گرایش پیدا کرد. نرودا در ۱۹۴۵ در جایگاه سناتوری کمونیست مشغول به کار شد و چند ماه بعد به عضویت حزب کمونیست شیلی درآمد. وقتی یک سال بعد، مبارزات کارگران با سرکوب مواجه شد، او به خشم آمد و بر علیه حکومت سخنرانی کرد که موجب شد مجبور شود به زندگی مخفی روی بیاورد. سرانجام نیز در سال 1949 با اسب به سمت مرز رفت و خودش را به آرژانتین رساند. «ما بسیاریم» و «سرودهای همگانی» از آثار او هستند.