عبداله کوثری

عبدالله کوثری (1325) مترجم نامدار و پرکار در همدان به دنیا آمده است. پدرش اهل تجارت بود و برای این‌که فرزندانش بهتر بتوانند تحصیل کنند راهی تهران شد و در محله‌ی امیریه خانه‌ای تهیه کرد. کوثری نیز مانند بچه‌های دیگر اهل بازی بود اما عشق به کتاب هم در او بسیار پرقدرت بود. در نوجوانی زیاد کتاب می‌خواند و همیشه در انتظار انتشار بخش‌های پی در پی کنت مونت کریستو و داستان‌های ژول ورن بود که منتشر می‌شد. او به کوهنوردی و سینما نیز علاقه‌ی زیادی داشت اما بیش‌ترین وقت خودش را صرف مطالعه می‌کرد و تا جایی که پول داشت کتاب می‌خرید و اگر نمی‌توانست هم از کتابخانه پدر یکی از دوستانش کتاب به امانت می‌گرفت. کوثری پس از اتمام دوران دبستان و دبیرستان (البرز) که بسیار به لحاظ مطالعاتی برایش پربار بود در دانشگاه ملی ایران اقتصاد خواند هرچند علاقه‌ی او این نبود. همچنین او در کنار باقر پرهام، فریدون تنکابنی، منوچهر شیبانی، منوچهر نیستانی، بیژن کلکی و محمد حقوقی یکی از سخنرانان شب نهم شب‌های شعر کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۵۶ بود. از ترجمه‌های او می‌توان به «جنگ آخر زمان» اثر ماریو بارگاس یوسا، «اعتماد» نوشته آریل دورفمن و «پوست انداختن» اثر کارلوس فوئنتس اشاره کرد.