ژیل دلوز

ژیل دُلوز (1995-1925) فیلسوف فرانسوی در پاریس به دنیا آمد. او قبل از وقوع جنگ جهانی دوم به مدرسه دولتی رفت و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۸ در سوربن به تحصیل در رشته‌ی فلسفه پرداخت. او در سوربن با میشل بورو، میشل تورنیه و فرانسوا شاله دوست شد و در ۱۹۵۶ با دنیز پل گرانژوان ازدواج کرد. او سپس تدریس در رشته‌ی تاریخ فلسفه را شروع کرد و کارهای تحقیقاتی نیز انجام می‌داد. همچنین یکی از کارهایی که انجام می‌داد برگزاری کنفرانس‌هایی درباره‌ی فیلسوفان بود که این کار را به طور مستمر انجام می‌داد. در دورانی که به تدریس اشتغال داشت، با فوکو نیز دوست شد و با هدایت فوکو تدریس در دانشگاه ونسن را هم در پیش گرفت. او درباره‌ی مارکس نیز کارهای مطالعاتی زیادی انجام داد و قبل از این‌که از دنیا برود گفته بود که کتابی درباره مارکس در دست نوشتن دارد که درگذشتش مانع از آن کار شد. دلوز از کسانی بود که به اصل تکثر قائل بود و بسیار هم متأثر از هانری برگسون بود. او بر اساس اندیشه برگسون نظریاتی را نیز در باب سینما مطرح کرد. «پروست و نشانه‌ها»، «فلسفه‌ی نقادی کانت» و «کافکا: به سوی ادبیاتی صغیر» از آثار او هستند.