اکتاویو پاز

اُکتاویو پاز (1998-1914) شاعر، نویسنده، دیپلمات و روزنامه‌نگار مکزیکی در مکزیکوسیتی متولد شد. او هفده سال داشت که کار نویسندگی را آغاز کرد و در سال ۱۹۳۷ به والنسیا رفت تا در دومین کنگره‌ی جهانی نویسندگان ضدفاشیست حضور یابد و سپس راهی آمریکا شد. در آمریکا با شعر نوپردازان آشنایی یافت و به مطالعات خودش عمق بخشید. پاز در سال ۱۹۶۲ به عنوان سفیر مکزیک در هند مشغول به کار شد و همان‌جا با ماری خوسه ترامینی ازدواج کرد که آن را رخداد بزرگی در زندگی خود می‌دانست. او در مدتی که در هند بود، از مطالعه غافل نبود و تأثیر فرهنگ و تمدن هند در آثارش به خوبی نمایان است. پاز در سال ۱۹۶۸ و در اعتراض به سرکوب تظاهرات دانشجویان در مکزیک از سمت خود استعفا داد و تا آخر عمرش به کار در نشریات و انتشار مجله مشغول شد. او در سال ۱۹۸۰ یک دکترای افتخاری از دانشگاه هاروارد دریافت کرد و در سال ۱۹۸۱ جایزه سروانتس را به خود اختصاص داد. همچنین بزرگترین افتخار ادبی او نیز در سال 1990 به دست آمد که جایزه‌ی ادبی نوبل را برد. از آثارش می‌توان به «هزار توی تنهایی»، «جریان متناوب»، «کمان و بربط» و «سنگ آفتاب» اشاره کرد.