علی اشرف درویشیان

علی‌اشرف درویشیان (1396-1320) داستان‌نویس چپ‌گرا و عضو کانون نویسندگان در یک خانواده‌ی کارگری کُرد در محله‌ی آبشوران شهر کرمانشاه زاده شد. او در نوجوانی و به سبب فقر خانواده‌اش مجبور شد به کارگری بپردازد. درویشیان تحصیلات پایه تا دانشسرای مقدماتی را در کرمانشاه طی کرد و در سال 1345 برای تحصیل در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی راهی دانشگاه تهران شد و سپس در زمینه‌ی روانشناسی تربیتی فوق لیسانس گرفت. او پس از آشنایی و انس با جلال آل‌احمد و سیمین دانشور و امیرحسین عالم‌پور نویسندگی را آغاز کرد. درویشیان در داستان‌های خود به طبقه‌ی زحمتکش توجه زیادی داشت و به گفته‌ی خودش بسیاری از وقایع را از مشاهدات و تجربیات زندگی خودش به ویژه زمانی که در روستاها معلم بوده الهام گرفته و کوشش داشته تا از رنج و درد محرومان حکایت کند. او با صمد بهرنگی نیز در خانه‌ی جلال آل‌احمد آشنا شد و چنان‌که خود می‌گوید پس از مرگ او کوشید تا راه او را در نویسندگی ادامه دهد. داستان‌های درویشیان وجه رئالیستی دارند و به واقعیات زندگی می‌پردازند و فقر و تهی‌دستی مردم از مهم‌ترین موضوعاتی است که در نوشته‌های او به چشم می‌خورند. «فصل نان»، «همراه آهنگ‌های بابام» و «سال‌های ابری» از آثار او هستند.