گئورگ لوکاچ (1971-1885) فیلسوف، نویسنده، منتقد ادبی، نظریهپرداز و مبارز کمونیست مجار در بوداپست زاده شد. او در خانوادهای بانکدار متولد شد. لوکاچ به مدرسهی کلیسای لوتریان رفت و در سال ۱۹۰۷ هم تغییر دین داد. او تحصیلات عالی خود را در علوم سیاسی در دانشگاه کُلُژوار انجام داد و از دانشگاه بوداپست دکترا گرفت. همچنین در محافل روشنفکری بوداپست، برلین، فلورانس و هایدلبرگ فعالیت داشت و کوشا بود. لوکاچ زمانی که در دانشگاه بوداپست تحصیل میکرد، عضوی از محافل روشنفکر سوسیالیستی بود که از طریق آن با اروین سابو، یک آنارکو سندیکالیست آشنا شد که او را با آثار ژرژ سورل طرفدار فرانسوی سندیکالیسم انقلابی آشنا کرد. در سال 1915، لوکاچ به بوداپست بازگشت، جایی که او رهبر "حلقه یکشنبه"، یک سالن روشنفکری بود. دغدغههای آن حلقه مضامین فرهنگی برخاسته از آثار وجودی داستایفسکی بود که از نظر موضوعی با علایق لوکاچ در آخرین سالهای حضورش در هایدلبرگ همسو بود. حلقه به عنوان یک سالن، از رویدادهای فرهنگی حمایت میکرد که شرکتکنندگان آن شامل چهرههای آوانگارد ادبی و موسیقی، مانند کارل مانهایم، آهنگساز بلا بارتوک، بلا بالاز، آرنولد هاوزر، زولتان کودالی و کارل پولانی بودند. «نویسنده»، «نقد و فرهنگ»، «جامعهشناسی رمان» و «جان و صورت» از آثار او هستند.