کارل یاسپرس

کارل یاسپرس (1969-1883) روان‌پزشک و فیلسوف اگزیستانسیالیست آلمانی در اولدنبورگ زاده شد. او ابتدا در رشته‌ی حقوق در هایدلبرگ و سپس در مونیخ به مدت سه ترم تحصیل کرد اما به زودی مشخص شد که از حقوق لذت نمی‌برد و در سال 1902 به تحصیل در رشته‌ی پزشکی روی آورد. یاسپرس دکترای پزشکی خود را از دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه هایدلبرگ در سال 1908 به دست آورد و در بیمارستان روانی در هایدلبرگ زیر نظر فرانتس نیسل کار خود را آغاز کرد. یاسپرس از رویکرد جامعه‌ی پزشکی آن زمان به مطالعه بیماری‌های روانی ناراضی شد و وظیفه‌ی خود دانست تا رویکرد روانپزشکی را بهبود بخشد. در سال 1913 یاسپرس در دانشکده‌ی فلسفه دانشگاه هایدلبرگ تحصیل کرد و در سال 1914 عنوان معلم روانشناسی را در آن‌جا به دست آورد. در سال 1921، در سن 38 سالگی، یاسپرس از روانشناسی به فلسفه روی آورد و موضوعاتی را که در آثار روانپزشکی خود مطرح کرده بود، گسترش داد. پس از قدرت ‌گرفتن نازی‌ها در سال 1933، یاسپرس به دلیل همسر یهودی خود دارای لکه یهودی در نظر گرفته شد و در سال 1937 مجبور به کناره‌گیری از تدریس شد. «زندگی‌نامه‌ی فلسفی من»، «کنفسیوس» و «آگوستین» از آثار او هستند.