اسماعیل فصیح

اسماعیل فصیح (1388-1313) داستان‌نویس و مترجم در محله‌ی درخونگاه تهران متولد شد. او دو سال داشت که پدر را از دست داد. فصیح از مهر ماه ۱۳۲۰، همزمان با حمله‌ی متفقین به ایران، به مدرسه‌ی ابتدایی عنصری رفت و سپس راهی دبیرستان رهنما شد و در سال ۱۳۳۲ دیپلم طبیعی گرفت. او در سال 1335 ایران را ترک کرد و راهی آمریکا شد. فصیح در شهر مونتانا به تحصیل پرداخت و لیسانس شیمی گرفت، سپس راهی سانفرانسیسکو شد و آن‌جا با دختری نروژی به نام آنابل کمبل ازدواج کرد اما همسرش هنگام زایمان از دنیا رفت. بعد از آن به دانشگاه میزولا مونتانا رفت و مدرک ادبیات انگلیسی گرفت. زمانی که به ایران بازگشت مدتی در مؤسسه‌ی انتشاراتی فرانکلین به کار ترجمه پرداخت و سپس در شرکت ملی نفت ایران و در بخش آموزش به کار مشغول شد. او در زمان جنگ ایران و عراق به سبب خراب‌شدن خانه‌اش در آبادان به تهران نقل مکان کرد و به امور فرهنگی و آموزشی مشغول شد. رمان‌های «زمستان 62»، «دل کور»، «لاله برافروخت»، «شراب خام»، «داستان جاوید»، «ثریا در اغما» و «درد سیاوش» از مهم‌ترین آثار او محسوب می‌شوند.