اشو (1990-1931) عارف، فیلسوف و نویسندهی هندی بود که بر اهمیت مراقبه، ذهنآگاهی، عشق، شهامت، خلاقیت و شادی تکیه داشت و همچنین روشهای مختلفی از مدیتیشن، مثل مدیتیشن پویا را خلق کرد. اشو سال ۱۹۵۱ مطالعاتش را در کالج هیتکارینی آغاز کرد اما چندی گذشت و به خاطر مشاجره با یکی از اساتید مجبور به ترک کالج شد. سپس به کالج دیگری رفت اما آنجا هم به خاطر ایجاد مشاجره از او خواستند در کلاس شرکت نکند و فقط برای امتحان به کالج برود. به همین سبب، او در وقت آزاد خود در یکی از روزنامههای محلی مشغول به کار شد. او در سال ۱۹۵۵ مدرک کارشناسی خود را گرفت و به دانشگاه ساگار رفت و با درجهی کارشناسی ارشد در رشتهی فلسفه تحصیلات خودش را پایان داد. اشو در دانشگاه سانسکریت شهر رایپور به تدریس در رشتهی فلسفه مشغول شد اما چون عنصر ناسازگاری شناخته میشد از او خواستند که از دانشگاه برود. او نیز راهی دانشگاه جبالپور شد و در آنجا خودش را تثبیت کرد. «آفتاب در سایه»، «عشق پرندهای آزاد است»، «الماسهای آگاهی»، «خود را به هستی واگذار» و «گلهای جاودانگی» از آثار او هستند.