افلاطون

افلاطون (428-348) فیلسوف بزرگ و نامدار یونانی در خانواده‌ای بزرگ و قدرتمند در آتن به دنیا آمد. او در دوران کودکی هوش بالایی از خودش نشان داد و همین موجب شد تا آموزگارانی برای او بگیرند تا در موسیقی، فلسفه، ادبیات و ورزش تعلیم ببیند. او بیست سال داشت که به شاگردی سقراط درآمد و توانست بسیار از او بیاموزد. زمانی هم که سقراط محکوم به اعدام شد، به نقل از افلاطون آمده که پیشنهاد گریختن از آتن را رد کرد و سرنوشت خود را پذیرفت. هنگامی که سقراط اعدام شد، افلاطون از آتن رفت و راهی شهری به نام مگارا شد و به دیدن شهرهای زیادی در یونان و خارج از یونان شتافت. او پس از بازگشت از سفرهایش برای گسترش مکتب فلسفی خود نهادی با نام آکادمی را بنیان گذاشت که آموزشگاهی برای علوم و فلسفه و ادبیات بود. آکادمی را می‌توان نخستین دانشگاه اروپایی نامید که دروس مختلفی در آن تدریس می‌شد. افلاطون آثاری هم از خود به جای گذاشته که مهم‌ترین اثرش رساله‌ی «جمهور» است و همچنین از دیگر آثارش می‌توان به «ضیافت» و «لاخس» اشاره کرد.