سیمین دانشور (1390-1300) نویسنده و مترجم در شیراز متولد شد. او از کودکی با شعر و ادبیات ایران به ویژه با شعرهای حافظ و سعدی و آثار منثور ادبیات ایران مانند تاریخ بیهقی آشنایی یافت زیرا پدرش فردی کتابخوان بود و در خانه کتابخانه بزرگی داشت. سیمین نیز علاقه زیادی به کتاب پیدا کرد و زبان انگلیسی را هم آموخت و از این طریق با ادبیات غرب آشنایی یافت. او در دبیرستان مهرآیین تحصیل کرد و از همان دوران دست به قلم بود و مینوشت. سپس به تهران آمد و در رشتهی زبان و ادبیات فارسی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد. سیمین مدتی نیز در رادیو تهران کار کرد و همچنین در مجلات مقالاتی مینوشت یا به ترجمه میپرداخت. اما مرتضی کیوان که از دوستانش بود از او خواست تا داستانهای کوتاهی که مینویسد را نیز منتشر کند که آتش خاموش حاصل آن پیشنهاد است. سیمین در سال ۱۳۲۸ با مدرک دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغالتحصیل شد و این در حالی بود که از بهترین اساتید آن روزگار یعنی بدیعالزمان فروزانفر، ملکالشعرای بهار، علی اصغر حکمت، نصرالله فلسفی، لطفعلی صورتگر و... بهرهمند بود. «شهری چون بهشت» و «سووشون» از آثار او هستند.