بازیگری متد

کتاب «بازیگری متد: شیوه اکتورز استودیو در پرورش بازیگر» نوشته‌ی احمد دامود را نشر مرکز منتشر کرده است. احمد دامود در کتاب «بازیگری متد: شیوه اکتورز استودیو در پرورش بازیگر» که کتابی آموزشی درباره‌ی هنر است، درباره‌ی چگونگی اجرای بازیگری و پرورش بازیگران حرفه‌ای مطالبی را مطرح کرده است. این کتاب برای کسانی که به بازیگری در تئاتر و سینما علاقه دارند، مناسب است.
این کتاب دارای چهار بخش (1.بازیگری متد و اکتورز استودیو 2.بازیگری متد و تئاتر 3.بازیگری متد و سینما 4.پیوست‌ها) است. از آن‌جا که تئاتر ریشه‌ی اصلی بازیگری متد است، نویسنده ابتدا در رابطه با ریشه‌ی خود تئاتر، آن هم بر پایه نظریات لی استراسبرگ تحقیقات و بررسی‌هایی انجام داده و سپس به موضوع مهمی می‌پردازد که در روند مباحث او بسیار موثر است و آن چیزی نیست جز تفاوت‌هایی که میان تئاتر و سینما وجود دارد. زیرا این تفاوت‌ها به ویژه در زمینه‌ی بازیگری و روش‌های بازیگری بسیار چشمگیر هستند و نویسنده، این تفاوت‌ها را در رابطه میان بازیگران تئاتر و بازیگران سینما با تماشاگر به‌دقت بیان کرده تا قضیه روشن‌تر شود. او پس از برشمردنِ تفاوت‌ها، کوشیده تا ضرورت آموزش‌های تخصصی را نشان دهد که از طریق آن‌ها پرورش بازیگران قدرتمند ممکن می‌شود. در همین راستا و در عنوان فرعی کتاب به اکتورز استودیو اشاره شده که نام تشکیلاتی متعلق به هنرپیشه‌های سینما، نویسندگان تئاتر و سینما و مدیران تئاتر است. اکتورز استودیو  سازمانی است که مکان آن در منهتن نیویورک ‌است. این استودیو بیش‌تر به جهت ظرافت کار و روش‌های آموزش هنرپیشگی شهرت زیادی دارد. اکتورز استودیو در سال ۱۹۴۷ توسط گروهی از افرادی که به هنرپیشگان آموزش حرکت می‌دادند یعنی الیا کازان، شریل کرافورد، رابرت لوئیس و آنا سوکولف پایه‌گذاری شد. لی استراسبرگ هم پس از این تاریخ به این سازمان پیوست و تا زمان مرگش یعنی سال ۱۹۸۲ عضو آن بود. این استودیو باعث می‌شود تا هنرپیشگان راحت‌تر و بدون فشار بتوانند در اجراهای خود دست به ریسک و آزمون بزنند. در ابتدا هدف اکتورز استودیو، ایجاد یک کارگاه برای بازیگران حرفه‌ای بود تا بتوانند برای وسعت‌دادن به ظرفیت‌ها و توانایی‌های هنری به تمرین مهارت‌های لازم بپردازند، اکنون نیز این سازمان پذیرای بازیگرانی است که می‌توانند امتحانات مربوط به آن را با موفقیت بگذرانند و بدون پرداخت هیچ پولی تا آخر عمر عضو آن بمانند. در این صورت آنان می‌توانند از مزایای عضویت بهره ببرند. چنان‌که اشاره شد، نویسنده‌ی کتاب، نسبت به رابطه بازیگر (سینما و تئاتر) با تماشاگر به ذکر مطالبی پرداخته و تلاش کرده تا تفاوت‌ها را نشان دهد که موجب می‌شود به چند و چون و ظرایف وضعیت اجرا در این دو عرصه بیش‌تر پی ببریم. 
جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند
«در تئاتر، فاصله بازیگر با تماشاگر گاه چند متر و گاه ده‌ها متر است، که این موضوع به نوع سالن نمایش بستگی دارد. ولی در هر صورت، این وظیفه بازیگر است که با تماشاگری که در آخرین ردیف نیز نشسته است ایجاد رابطه کرده، مفاهیم و عواطف موردنظر خود را به وی انتقال دهد. بنابراین مقدار نیرویی که بازیگر به کار می‌برد بسیار زیاد است. صدای او به ناچار، به مراتب بلندتر از حد معمول و حرکات جسمی او اغلب بازتر یا بزرگ‌تر از حد متعارف است. با این همه بسیاری از ریزه‌کاری‌ها و نکات ظریف بازی او، دست‌کم به وسیله تماشاگرانی که در فاصله‌ای دور نشسته‌اند، دریافت نمی‌شود. از سوی دیگر، به علت همین فاصله زیاد، بازیگر تئاتر می‌تواند بعضی از ضعف‌های خود را از دید تماشاگر مخفی نگه دارد. زیرا تماشاگری که در فاصله‌ای دور از بازیگر نشسته، به علت عدم توانایی در دیدن ظرایف کار بازیگر، اغلب در ذهن خود می‌پذیرد که این ظرایف وجود دارند. حتی اگر چنین نباشد.
درباره نویسنده
احمد دامود متولد ۱۳۱۸ مدرس، مترجم و بازیگر، سینما، تئاتر و تلویزیون، دوره‌ی آموزشی هنرهای دراماتیک را سپری کرده و در دانشگاه تبریز روان‌شناسی خوانده است. پس از انقلاب نیز به آمریکا رفته و در رشته‌ی ارتباطات جمعی در دانشگاه‌های کلمبیا و لویولا ادامه‌ی تحصیل داده است. او در زمینه‌های تدریس، نویسندگی و بازیگری فعالیت داشته است.