خون دیگران

خون دیگران بلافاصله پس از انتشار با سیلی از واکنش‌های ستایش‌آمیز روبه‌رو شد و در میان آثار سیمون دو بووار جایگاهى چشمگیر یافت. اما این باعث نشد که نویسنده سال‌ها بعد آن را به نقد نکشد و همچون بسیارى از نویسندگان به نوشتۀ پیشینِ خود کم‌اعتنایى نکند. البته کسانی هم بودند که نه ستایش‌هاى شورمندانه را گواه شاهکار بودن این رمان گرفتند و نه خودانتقادىِ نویسنده را شاهد ضعف اثر؛ همان کسانی که سبک رمان و شیوۀ روایت و قدرتِ ایده‌هایش را همان قدر برجسته دانستند که اثرگذارى‌اش را بر نسلى از خوانندگان دورانِ پس از جنگ.

نمى‌دانیم که دو بووار شخصیت‌هاى خون دیگران و درونمایۀ فلسفى‌اش ــ نسبت مسئولیت و آزادى ــ را هیچ‌گاه فراموش کرد یا نه، اما پس از گذشتِ نیم قرن از انتشار این رمان به‌خوبى مى‌دانیم که ادبیات فرانسه این را همواره به یاد داشته است.