مسند عقاب

رئیس جمهور مکزیک لب به انتقاد و شکایت از دخالت‌های ایالات متحده آمریکا می‌گشاید و در پی این انتقادهاست که ارتباط تلفنی، ماهواره‌ای و اینترنتی مکزیک با دنیا قطع می‌شود.
در این میان زنی سیاست‌مدار به نام ماریا دل روساریو گالوان شروع به نامه‌نگاری می‌کند و داستان در خلال همین نامه‌ها شکل می‌گیرد.

خوانندگان فوئنتس و علاقمندان به روایت‌هایی با طعم سیاست غالبا او را به خاطر عمق کنکاش‌هایش درباره رفتار و اعمال شخصیت‌ها می‌ستایند. 
در رمان«مسند عقاب» نیز روایتگری با استفاده از نامه باعث اعجاب و تحسین مخاطبان آثار او شده است.

در فصل اول کتاب به عنوان ماریا دل روساریو گالون به نیکلاس والدیویا آمده است:
«حقیقتا فکر می‌کنم سیاست نمایش عمومی تمناهای خصوصی و شاید حتی، فراتر از همه این‌ها، شور و علاقه‌ای عاشقانه است. اما امیال حالاتی هستند که به رفتار مربوط می‌شوند و سیاست قلمرو نظم و انضباط است. در نهایت آزادی‌ای که جهان بیکران، نامعین، پرمخاطره و همزمان گریزناپذیر به ما موهبت کرده، عشق می‌ورزیم و هنگام دست یافتن به قدرت برای رسیدن به تکه‌ی کوچکی از اقتدار، با هم مبارزه می‌کنیم.
فکر می‌کنی درباره عشق هم این چنین است؟ اشتباه می‌کنی. عشق قدرتی بی حد و مرز دارد که نامش تخیل است. همچنان که در قلعه اولوا زندانی هستی امیال تو آزادند، مالک خیالپ‌ردازی‌های شهوانی خودت هستی. در مقابل اشتیاق داشتن و تخیل کردن بدون قدرت چقدر بی‌فایده است! تکرار می‌کنم، قدرت در ذات من است. قدرت کسبوکار من است. این نخستین نکته‌ای است که می‌خواهم گوشزد کنم.»
«نیکولاس عزیزم، من همه جهان را به چالش می‌کشم قصد دارم نامه بنویسم. قصد دارم خود را در معرض خطرناک‌ترین سیاست لهستانی قرار دهم: پشت هم نامه بنویسم. فکر می‌کنی به سرم زده؟ نه. موضوع خیلی ساده است. همان اندازه به توانایی تبلیغاتی‌ام ایمان دارم که به استعداد نمایشی‌ام. وقتی طبقه سیاست‌مدار این کشور خبردار شود ماریا دل روساریو گالوان برای ارتباط با دیگران نامه‌نگاری میکند، بی بروبرگرد همه آنها تقلید خواهند کرد. هیچ‌کس نمی‌خواهد کمتر از من باشد. بین عجب آدم آب‌زیرکاهی است این ماریا دل روساریو! آیا من از او کمترم؟»

کارلوس فوئنتس، نویسنده شهیر مکزیکی که از مهم‌ترین نویسندگان زبان اسپانیایی است در یازدهم نوامبر سال ۱۹۲۸ در پاناماسیتی، پایتخت و بزرگ‌ترین شهر کشو پاناما به دنیا آمده. او فرزند پدرش رافائل فوئنتس بوئهتیگر، یکی از دیپلمات‌های سرشناس مکزیک است و به واسطه شغل پدر کودکی خود را در کشورهای گوناگونی گذرانده.
اقامت فوئنتس به همراه خانواده، سال ۱۹۳۶، در واشنگتن دی سی باعث شد با زبان انگلیسی هم آشنا شود. در شیلی، در بوئنوس آیرس و سانتیاگو به تحصیل در دوره متوسطه مشغول شد.
وقتی شانزده ساله بود به شیلی بازگشت. در دانشگاه ملی مکزیکو حقوق خواند و تحصیلات تکمیلی را در انستیتو مطالعات عالی ژنو گذراند. فوئنتس شغل پدر را پی گرفت و وارد دنیای سیاست شد و اولین بار در سال ۱۹۶۵ در لندن سفیر مکزیک شد. پس از آن در کشورهای هلند، پرتغال و ایتالیا هم سفیر بود. بعدها در سال ۱۹۷۸ که سفیر مکزیک در فرانسه بود به علت انتساب گوستاو دیاز اورداز به عنوان سفیر مکزیک در اسپانیا از سمت خود استعفا داد زیرا دیاز اورداز در زمان ریاست جمهوری و به سال ۱۹۶۸ جمعی از دانشجویان معترض مکزیکوسیتی را هدف سرکوب مسلحانه کرده بود.
فوئنتس سال ۱۹۵۹ با ریتا ماسدو بازیگر سینما ازدواج کرد اما این ازدواج بیش از چهارده سال دوام نیاورد. دومین بار با روزنامه‌نگار و گزارشگری به نام سیلویا لموس ازدواج کرد. او همچنین سه فرزند داشت که تنها یکی از آنها هنگام وفات پدر در قید حیات بود.
کارلوس فوئنتس که سابقه تدریس در دانشگاه‌های معتبری همچون پرینستون، هاروارد، کمبریج، پنسیلوانیا، کلمبیا، براون و جورج میسون را در کارنامه دارد اولین رمان خود را به عنوان» جایی که هوا صاف است «در بیستونه سالگی منتشر کرد.
این نویسنده بلندآوازه مکزیکی سرانجام در سال ۲۰۱۲ و در سن ۸۳ سالگی به علت عارضه قلبی در بیمارستان درگذشت.
از فوئنتس آثار زیادی به فارسی ترجمه شده است که «مرگ آرتیمو کروز» و «گرینگوی پیر» از آن جمله است.
برای مشاهده آثار دیگر در این حوزه می‌توانید از دسته بندی کتاب تاریخی بازدید فرمایید.