کتاب «جمهوری خلق نسیان: تجدید دیدار با تیان آنمن» نوشتهی لوئیزا لیم را مسعود یوسف حصیرچین به فارسی برگردانده و نشر ققنوس آن را منتشر کرده است. لوئیزا لیم در کتاب «جمهوری خلق نسیان: تجدید دیدار با تیان آنمن» به اعتراضات دانشجویی سال 1989 در چین میپردازد که با خشونت سرکوب شد. این کتاب برای کسانی که به تاریخ جنبشهای اعتراضی در جهان و ماجرای میدان تیان آنمن علاقه دارند مناسب است.
لوئیزا لیم در کتابش ما را به صحنهای تاریخی از جنبش دانشجویان چین در سال 1989 میبرد، سالی که اردوگاه کمونیسم به لرزه درآمد. حکومت چین در زمانی که اعتراضات دانشجویی ایجاد شد با شدت فراوان به آن پاسخ گفت و کوشید از گسترش آن جلوگیری کند. نویسنده در این کتاب، بر اساس شواهد و مستندات ما را با آن رخداد تاریخی آشنا میکند.
«چن گوانگ با یاد آوردن هیجان ناشیانهشان، در حالی که با صدای بلند میخندید، گفت: «نمیترسیدیم، فکر میکردیم خوش میگذره. احساس میکردیم رفتن به پکن باحالتر از تمرین توی پادگان باشه.» پادگانشان در ژنگجیانکو تقریبا 150 کیلومتر با پایتخت فاصله داشت اما آنها، که در کامیونهای سبز ارتش و بسیار نزدیک به هم نشسته بودند، از جادههای خلوت، پرپیچ و خم و پر از دستانداز کوهستانی گذشتند و از همین رو سفرشان دو روز و دو شب زمان برد. برای سربازانی که محض سرگرمی به پایتخت آمده بودند، در ابتدا، پایتخت چین کسلکنندهتر از زندگی در پادگان بود. واحد چن گوانگ در یکی از میدانهای تیر ارتش آزادیبخش خلق در شیجینگشان، در بیست کیلومتری غرب پکن، اتراق کرد. چون در آنجا میدان تمرینی وجود نداشت، سربازان تمام روز به مقالات پیالاِی دیلی و پیپلز دیلی گوش میدادند که با صدای بلند برایشان خوانده میشد. مدام برایشان تکرار میکردند که آشوبگران بسیار اندکی با اغراض پنهان از موقعیت سوءاستفاده کردهاند. به آنان میگفتند که این اقلیت با رهبری حزب کمونیست و نظام سوسیالیستی مخالفاند و هدفشان کاشتن بذر نفاق میان خلق و به آشوب کشاندن کشور است. ارتش باید ثابتقدم و مطیع دستورات حزب باشد. برای چن گوانگ، مأموریت روشن بود. برای او، سربازی که هنر اطاعت را آموزش دیده بود، فکر زیر سؤال بردن یک دستور ـ حتی در پس ذهنش ـ غیر ممکن بود. در 19 مه، نخستوزیر لی پنگ اعلام کرد از فردا حکومت نظامی اعمال خواهد شد، دستوری که سربازان منتظرش بودند بالاخره صادر شد: تأمین امنیت میدان تیانآنمن. گروه آنها از پادگان خارج شد، اما چند کیلومتر بیشتر نرفته بودند که موجهای پیدرپی مردم به سوی آنها شتافتند و محاصرهشان کردند. هربار که میکوشیدند بهآهستگی راهشان را بازکنند، موج تازهای از مردم دورشان حلقه میزد و کامیونها و اتوبوسهایی با بستن جاده از مردم حمایت میکردند.»
لوئیزا لیم یک روزنامهنگار است که جوایز متعددی گرفته و گزارشات زیادی از چین داده است. او قبلاً خبرنگار بیبیسی در پکن بود و در حال حاضر در ملبورن، استرالیا زندگی میکند، جایی که او یک استاد ارشد در دانشگاه ملبورن است.