در باب زندگی مینیمالیستی

کتاب «در باب زندگی مینیمالیستی» نوشته فومیو ساساکی را  شبنم سمیعیان به فارسی برگردانده و نشر ققنوس آن را منتشر کرده است. فومیو ساساکی در کتاب «در باب زندگی مینیمالیستی» از کاهش وسایل زندگی و کنارنهادن وسایل اضافی به منظور رسیدن به آرامش و شادی حرف می‌زند که بنا به تعریف او یک زندگی مینیمالیستی را شکل می‌دهد. این کتاب برای کسانی که به مطالعه هنر زندگی و ساده‌زیستی علاقه دارند مناسب است.
زندگی‌های امروزی بیش از هر چیزی در مسیر بیش‌تر به دست آوردن و بیش‌تر داشتن افتاده و افراد به دنبال ثروتِ بیش‌تر سر از پا نمی‌شناسند. اطراف ما مملو از وسایل اضافی و غیرضروری است که بیش‌تر هم جنبه تجملاتی دارند، و گاهی وجود همین شلوغی‌ها موجب می‌شود که دچار خستگی بشویم، با این وجود کاری نمی‌کنیم. فومیو ساساکی با راهکارهای خودش به کمک ما می‌آید تا بهتر زیستن را بیاموزیم. او اعتقاد دارد که ارزش انسان به دارایی‌ها و ثروت او نیست بلکه به درونی قوی و آرام است. او این واقعیات را در کتابش به خوبی توضیح داده است.
جملاتی از کتاب که شاید انگیزه خواندن باشند
«یک بار جمله‌ای به گوشم خورد با این مضمون که «نوشیدنی الکلی خوشبختی نمی‌آورد، فقط فرجه‌ای کوتاه وسط بدبختی است». دقیقاً من هم در همین شرایط قرار داشتم. می‌خواستم حتی برای لحظه‌ای کوتاه فراموش کنم چقدر بدبختم. صبح روز بعد عبوس از خواب بیدار می‌شدم و اصلاً مایل نبودم از تخت بیرون بیایم. هر بار که ساعتم زنگ می‌خورد، زنگش را دوباره برای ده دقیقه بعد تنظیم می‌کردم و آن‌قدر این کار را تکرار می‌کردم که خورشید کاملاً بالا می‌آمد و از زمان آماده شدنم برای رفتن به سر کار هم می‌گذشت. دوباره احساس کسالت همراه با سردردی نبض‌دار به دلیل زیاده از حد نوشیدن داشتم. موقعی که روی توالت‌فرنگی می‌نشستم و حواسم به قضای حاجت بود، چربی‌های دور شکمم را نیشگون می‌گرفتم. بعد درِ دستگاه لباس خشک‌کن را باز می‌کردم و پیراهن چروک مارک یونیکلو را که شب قبل داخل دستگاه انداخته بودم بیرون می‌آوردم، می‌پوشیدم و نگاهی گذرا و سریع به لباس‌هایی که باید شسته می‌شدند می‌انداختم و از خانه خارج می‌شدم. خسته و دلزده از طی کردنِ مسیر همیشگی میان خانه و محل کار راهی اداره می‌شدم. از آنجا که می‌دانستم اول صبح نمی‌توانم روی کارم تمرکز کنم، وارد اینترنت می‌شدم و آگهی‌های ناشناس را می‌خواندم. با وسواس خاصی ایمیل‌هایم را چک می‌کردم و فوراً هم جواب می‌دادم، چون فکر می‌کردم به این نحو نشان می‌دهم چقدر در شغلم مهارت دارم. در تمام این مدت، انجام دادن کارهای واقعاً مهم را به تعویق می‌انداختم. در پایان روز اداره را ترک می‌کردم، نه به این خاطر که کارهایی را که بایست به پایان می‌رساندم انجام داده بودم، بلکه به این دلیل که وقت رفتن به خانه بود.»
درباره نویسنده
فومیو ساساکی (متولد 1979) نویسنده ژاپنی است که در تجربه زندگی خودش دریافته که دور ریختن وسایل اضافی موجب می‌شود تا انسان آرامش یابد.